خرامان به «ایبنا نوجوان» گفت: نخستین کاری که بچه‌ها باید انجام دهند این است که کتاب زیاد بخوانند چون کتاب خواندن به نوعی آموزش داستان‌نویسی و زندگی است، در بستر هر کتاب یک زندگی وجود دارد که آن زندگی شاخصه‌هایی دارد و می‌تواند تجربه‌ای خوب برای نویسنده شدن باشد.
وی با بیان اینکه هر کتاب یک تجربه جدید برای خواننده است، افزود: کسی که می‌خواهد بنویسد باید تجربه داشته باشد و در انتقال منظورش به مخاطب توانا باشد. احاطه بر انگیزه و مقصود نیز مساله مهمی است، چرا که مستند بودن اثر مخاطب را جذب می‌کند.
خرامان اضافه کرد: بعضی داستان‌ها خواننده را با خودشان همراه می‌کنند و نوجوانانی که می‌خواهند نویسنده شوند باید دقت کنند و بفهمند این داستان‌ها چه جوهری دارند که می‌توانند برای مخاطب این‌گونه جذاب باشند.
وی با بیان اینکه بعضی داستان‌ها هم هستند که مخاطب را جذب نمی‌کنند گفت: این درست است که بسیاری از خوانندگان در هر صورت یک کتاب را تا پایان می‌خوانند، ولی این کتاب‌ها برای این خوانندگان جذابیتی ندارند.
این نویسنده‌ی حوزه کودک و نوجوان ادامه داد: فردی که می‌خواهد بعدا به سراغ نوشتن برود قطعا مجبور است یک کتاب را تا پایانش بخواند که مثلا بفهمد چرا این کتاب کشش لازم برای جذب خواننده‌اش را نداشته است. فردی که علاقه‌مند به نویسنده شدن است باید به خوبی بداند که چرا یک کتاب ما را جذب می‌کند و کتاب دیگر این‌طور نیست.
نويسنده‌ي «فصل زرد» افزود: کتاب‌هایی که موفق نیستند، آن‌هایی هستند که در لفافه حرف زده و موضوع را آن‌قدر می‌پیچانند تا به خواننده القا کنند که دارند حرف مهمی می‌زنند، ولی در اصل حرفی برای گفتن ندارند و نمی‌توانند برای خواننده جذابیتی داشته باشند.
خرامان همچنین گفت که جلسات قصه برای نویسنده شدن نوجوانان بسیار موثر هستند.
نويسنده‌ي «ماجراهاي پسر سركار عبدي» ادامه داد: من خودم خیلی چیزها را در جلسات داستان یاد گرفته‌ام. وقتی چند نفر دور هم جمع می‌شوند و داستان می‌خوانند ممکن است نکته‌ای را مطرح کنند که کلیدی و مهم باشد. یا فردی که انتقاد می‌کند ممکن است میان حرف‌هایش نکته‌ای طلایی را بیان کند.
خرامان گفت: هر فردی که داستان می‌نویسد خوب است قبل از چاپ آن را در اختیار چند نفر قرار بدهد تا مطالعه‌اش کنند و نظر بدهند که این افراد علاقه‌مند را می‌توان در جلسات داستان پیدا کرد.
وی افزود: البته قطعا نیازی نیست که داستان حتما در جلسات داستان‌نویسی و برای نویسندگان خوانده شود و اگر یک نوجوان داستانش را برای چند نفر از بچه‌های محل هم بخواند و نظر آنها را هم بشنود، برای کارش موثر است.
خرامان درباره علاقه‌ی نوجوانان به چاپ داستان‌هایشان گفت: برای انتشار داستان یکی از بهترین الگوها آن است که نوجوانان علاقه‌مند از مجلات شروع کنند، چون دسترسی به انتشار کتاب کار سختی است، ناشران خوب برای انتشار خیلی سخت می‌گیرند. ناشران بد هم که کتابی را چاپ کنند، در نهایت آن کتاب به جایی نمی‌رسد، ولی نوجوانان با چاپ داستانشان در یک مجله می‌توانند مخاطبان خوبی پیدا کنند.
خرامان متولد 1334 تهران است. تا حالا چندین كتاب داستانی از اين نويسنده نام‌آشنای کودکان و نوجوانان منتشر شده است، «مزه‌ى زندگي»، «صلح بدون آشتى»،«مزه‌ي زندگي»، «فصل زرد»، «فرشته‌ها از كجا مي‌آيند؟»، «ننه‌باقالي» و «دختران عليه دختران» از جمله‌ي اين كتاب‌ها هستند.
دوشنبه ۲۰ آذر ۱۳۹۱ - ۱۳:۵۷
نظر شما