ايبنا - خواندن يك صفحه از يك كتاب را ميتوان چند گونه تعبيركرد؛ چيدن شاخه گلي از يك باغ، چشيدن جرعهاي از اكسير دانايي، لحظهاي همدلي با اهل دل، استشمام رايحهاي ناب، توصيه يك دوست براي دوستي با دوستي مهربان و...
دانشکده هنرهای زیبا ـ هم اکنون با نام «پردیس هنرهای زیبا» ـ از قدیمیترین مدارس آموزش هنر در ایران است. این دانشکده در طول دوران حیات خود بسیاری از چهرههای هنر معاصر را در خود پرورش داده و توانسته منشأ تحول و تأثیر در هنرهای معاصر ایران باشد. این دانشکده از مهمترین زیرساختهای آموزش هنر در ایران بوده و بر بسیاری از دانشکدههای هنر در ایران تأثیر گذاشته است؛ چون مدیران واستادان آنها اغلب از دانش آموختگان هنرهای زیبا بودهاند و تجربیات آموزشی این دانشکده اعتبار و سندیت خاصی پیدا کرده است. پردیس هنرهای زیبا امروز از چهار دانشکده (معماری، شهرسازی، هنرهای تجسمی، هنرهای نمایشی و موسیقی) و گروههای آموزشی (مطالعات عالی هنر، طراحی صنعتی، معماری، گرافیک، هنرهای نمایشی، سینما، موسیقی، شهرسازی، نقاشی، تصویرسازی، عکاسی، مجسمهسازی) تشکیل شده است.
دانشکده هنرهای زیبا در مهر 1319 به دستور اسماعیل مرآت ـ وزیر فرهنگ وقت ـ با سه شعبه نقاشی، معماری و مجسمهسازی و یکصد هزار ریال اعتبار سالانه در محل مدرسه مروی تأسیس شد (ممیز، 1382، 173).
اما با کمی کنجکاوی میتوان ریشههای عمیقتری را برای آن یافت. این [دانشکده] براساس میراث هنری مدارس عصر قاجار، بخصوص میراث دوره مشروطه، پدید آمده است. مهمترین این زیرساختها عبارت بودند از: مدرسه صنایع مستظرفه، که در سال 1289 شمسی توسط کمالالملک تأسیس شد، مدرسه موسیقی، مدرسه عالی موسیقی (هنرستان موسیقی)، هنرستان عالی هنرهای زیبا، و مدرسه موسیقی شهنازی (1308). دانشکده هنرهای زیبا براساس چنین گذشته و سابقهای شکل میگیرد.
صفحه 86/ 30 سال تنهایی/ آرش تنهایی/ انتشارات ایده خلاقیت/ چاپ اول/ سال 1391/ 104 صفحه/ 6000 تومان
نظر شما