به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از ستاد خبری رئیس هیأت داوران دومین دوره جایزه «داستان تهران» در گفت‌وگو با ستاد خبری این جایزه، با اشاره به این‌که سال گذشته خبری از تهران سی یا چهل سال پیش در داستان‌های ارسالی نبود، افزود: شاید بد نباشد به این نکته فکر کنیم که آیا تنها باید نویسندگان جدید یا جوان در این مسابقات و گردهمایی‌های ادبی شرکت کنند و آیا وقت آن نرسیده که از نویسندگان دیگر نیز بخواهیم که تهران خودشان را در قالب داستان ارایه کنند؟
نویسنده کتاب «تمام زمستان مرا گرم کن» معتقد است نویسندگان جوان می‌توانند با تصویر کردن آنچه در دل نسل‌های گذشته است، تهران دیگری را هم در داستان‌های خود داشته باشند؛ تهرانی که مثلاً از زبان یک پدر و یا مادر در قصه روایت می‌شود.
خدایی گفت: جایزه داستان تهران فقط یک مسابقه نیست، بلکه یک گردهمایی بزرگ داستانی درباره تهران است و هرکس باید تهران خودش را در این فرم ادبی ثبت کند، مثل همان اتفاقی که در سینما شاهد آن بوده‌ایم.
وی عنوان کرد: جایزه «داستان تهران» تازه شروع شده و باید گام‌های خودش را بردارد و هرچه جلوتر می‌رویم فکرهای خوب و اندیشه‌های بهتری را نیز به این گردهمایی داستانی اضافه می‌کنیم. مثلاً خود من آرزو دارم که جایزه داستان اصفهان نیز برگزار بشود. این ایده‌ای است که از دل جایزه «داستان تهران» بیرون آمده و باید منتظر ایده‌های خوب دیگری نیز باشیم.
نویسنده «کتاب آذر» با تأکید براین‌که خوب است چراغ این جایزه در طول سال نیز روشن نگه داشته شود، به چاپ برخی از این داستان‌ها در مجله همشهری داستان به عنوان تلاشی در این راستا اشاره کرد و پیشنهاد داد که در کنار این کار، در طول سال نیز شب‌های داستان‌خوانی با موضوع تهران برگزار شود.
خدایی همچنین در مورد معیارهای لازم برای نوشتن داستانی درباره شهر تهران گفت: داستان در وهله اول باید داستان باشد و در وهله دوم روح مردم آن شهر و صدای آن شهر در داستان ثبت شده باشد؛ از جمله پرنده‌ها، کوچه‌ها، اسم‌ها، درخت‌ها، بر‌ج‌ها، ترافیک و هرچیزی دیگری که مال آن شهر است، بطوریکه وقتی من چشمم را می‌بندم و به داستان فکر می‌کنم، بتوانم شهر تهران را مجسم کنم.
دومین جایزه «داستان تهران» از سوی ماهنامه داستان همشهری برگزار می‌شود. بر اساس فراخوان این جایزه، مهلت ارسال آثار تا پایان مهرماه ۹۴ است.
شنبه ۱۳ تیر ۱۳۹۴ - ۱۳:۲۴
نظر شما