به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، طی ماه‌های گذشته یکی از پربحث‌ترین موضوعات گره خورده میان ادبیات و موسیقی موضوع رعایت نکردن حق مالکیت ترانه‌سرایانی است که به راحتی حق‌شان پایمال می‌شود و متاسفانه هیچ نهاد و صنفی هم وجود ندارد که این موضوع را رسیدگی کند. بعد از اتفاقات ماه‌های گذشته و اعتراضات جامعه شاعران و ترانه‌سرایان کمتر کسی فکر می‌کرد که مجددا شاهد چنین اتفاقاتی باشیم اما طی روزهای گذشته امیر ارجینی نسبت به عدم رعایت حق التالیف چند اثرش واکنش نشان داد و در صفحه شخصی خود نوشت: «گویا بی‌طرح شکایت نمی‌شه به حق رسید» ارجینی توضیح بیشتری درباره این موضوع نداده است به همین دلیل پیرامون این موضوع گفت‌وگویی را با وی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
 

امیر ارجینی در پاسخ به این سوال که آیا آثار او مورد سرقت  قرار گرفته است پاسخ داد: در پاسخ به سوال شما بهتر است که بگویم سرقت فرهنگی صورت گرفته و حقی از من ضایع شده است و این موضوع با داستانی که در چند ماه گذشته مطرح بود، کمی متفاوت است. دو، سه سال پیش آهنگساز فیلم با من تماس گرفت و پیشنهاد همکاری در یک فیلم سینمایی را به من داد. من نیز از او خواستم تا فیلمنامه را برایم ارسال کند تا با خوانش فیلمنامه به سرودن ترانه‌های فیلم بپردازم.

ترانه‌سرای قطعه ماندگار «رفیق من» ادامه داد: بعد از خواندن فیلمنامه چند ترانه برای آن اثر نوشتم و آنها را در اختیار آهنگساز فیلم قرار دادم اما تا مدت‌ها هیچ خبری از این دوست و عوامل ساخت فیلم نشد تا اینکه چند روز پیش و از طریق چند دوست متوجه شدم که این فیلم در روزهای گذشته با نام «شکلاتی»‌ اکران شده است و حتی سانس‌های اجرای آن هم تمام شده و به زودی نسخه خانگی آن در قالب لوح فشرده به بازار خواهد آمد.

این شاعر و ترانه‌سرا که سابقه همکاری در سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی را دارد با اعلام طرح شکایت خود گفت: متاسفانه عوامل سازنده این فیلم بدون اینکه با من تسویه حساب کنند و یا برای انتشار نهایی از من اجازه بگیرند دست به انتشار ترانه‌هایم زده‌اند و حتی من در شرایط فعلی اطلاع ندارم که نام من به عنوان ترانه‌سرا در فیلم ذکر شده است یا نه. در همین راستا با کارگردان این فیلم صحبت کردم که او در جواب گفت که به ما ارتباطی ندارد و ما با آهنگساز تسویه کرده‌ایم. به هر حال درست است که سفارش این ترانه‌ها از سوی آهنگساز بوده اما از آنجایی که این فیلم اکران شده و از من بابت انتشار ترانه‌هایم اجازه گرفته نشده است، مجبورم که از عوامل ساخت فیلم شکایت کنم؛ چراکه آهنگساز پاسخگو نیست و اگر پاسخگو بودند که کار ما به شکایت نمی‌کشید. 

ارجینی نبود صنف را یکی از مشکلات بزرگ ترانه امروز دانست و اظهار کرد: مشکل اصلی امروز ما نداشتن صنف است؛ چراکه اگر ما صنف داشته باشیم حق شاعر و ترانه‌سرا به این شکل پایمال نمی‌شود؛ اما متاسفانه به دلیل مشکلاتی که بین خود ترانه‌سراها وجود دارد، این امر تا به امروز محقق نشده است.

ترانه‌سرای کتاب «یک چمدان دلتنگی» با اشاره به مشکلات صنف ترانه گفت: ما بارها دیده‌ایم که در این صنف وحدت وجود ندارد و حتی می‌بینیم که در مجادلاتی که بین ترانه‌سراها و خوانندگان ایجاد می‌شود، دوستان همکار ما طرف خواننده را می‌گیرند و یا سکوت می‌کنند که این سکوت نیز نوعی حمایت از کار اشتباهی است که برخی خوانندگان انجام می‌دهند. 

ارجینی در پایان گفت: ما مطمئنا نیاز به صنف ترانه داریم تا این اتفاقات رخ ندهد. خدا را شکر این روزها بچه‌های ترانه‌سرا یاد گرفته‌اند تا حق‌شان را بگیرند و این اتفاق زنگ خطری است برای دوستان خواننده تا به این نتیجه برسند که حق گرفتنی است.