انوشه مردی پرکار و چهرهای درخشان در مطالعات و تحقیقات ادبی بود که جای خالی او از این پس در عرصه فرهنگ و ادبیات فارسی مشهود خواهد بود.
یاحقی اظهار کرد: من از سالها پیش زمانیکه او در قائمشهر زندگی میکرد او را میشناختم و اولینبار که او را ملاقات کردم در حال کار روی دانشنامهای درباره زنان بود که جلد اولش در آن زمان منتشر شده بود. بعد از آن او به تهران منتقل شد و در تهران کارهای اساسیتری را دنبال کرد و به ثمر رساند که مهمترین اثرش کتاب «دانشنامه زبان و ادب فارسی» بود که در هفت جلد به شکل اختصاصی برای مناطق مختلف قلمرو زبان فارسی منتشر شده است.
وی بیان کرد: انوشه فردی بسیار پیگیر بود و همت جدیای برای اتمام این کار داشت و با سرپرستی عده زیادی که برای انجام اینکار به دور خود جمع کرده بود و با بهرهگیری از مقالات متعدد، این دانشنامه را به نگارش درآورد که کتاب بسیار پرکاربردی برای هر استاد، محقق، معلم، محصل و دانشجوی ادبیات است. چراکه آغاز نگارش این دانشنامه قبل از دانشنامه زبان و ادب فارسی فرهنگستان و بسیار گستردهتر از آن و همچنین تخصصیتر از آن بود. دانشنامه ادب فارسی در آسیای میانه، در شبه قاره، در جهان غرب و مناطق مختلف و همچنین اصطلاحات ادبی که در یک جلد خاص توضیح داده بود، کار او را متفاوت از دیگر آثار کرده بود که این یکی از مهمترین خدمتهایی بود که به عرصه فرهنگ و زبان فارسی کرد و من نیز بینیاز از بهرهگیری از آن دانشنامه نبودم.
یاحقی بیان کرد: برای شرکت در کنفرانسی در کلکته هند با دکتر انوشه همسفر بودم که در آنجا با همت و جستجوهای زیاد او برای گسترش زبان فارسی در کشورهای مختلف مواجه شدم. او تلاش زیادی برای مجلد ادبیات فارسی در شبه قاره هند که اطلاعات بسیار وسیعی دارد انجام داد و شاید بخشی از اطلاعات این مجلد را در آن سفر جمع آوری کرده بود.
این استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد افزود: انوشه علاوه بر اینکه محقق ادبیات بود مترجم خوبی نیز در حوزه تاریخ و فرهنگ ایران بهشمار میرفت که این مهم احترام زیادی را برای او در بین اهل تحقیق بر میانگیزد. کارهای او در سطح ملی بسیار درخشان است و جای او در بین دوستان و علاقهمندان عرصه ادب و فرهنگ و زبان فارسی خالی خواهد بود و اهل ادب و فرهنگ از جمله من از رفتن او بسیار دلگیر هستیم. درود خدا بر روانش باد که جاودانگی او همیشگی است.
نظر شما