به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «کوچ لبخند» دارای بیش از یکصد و بیست خاطره از شهید «علی قمی کردی» است که افرادی نظیر «حسین فاضلی دوست»، «غلامرضا علاماتی»، «هوشنگ بزرگی»، «احمد قمی»، «حمید عسگری»، «مجید ایافت»، «اکبر سلیمانی» و مادر شهید به روایت  خاطراتی از این شهید بزرگوار پرداخته‌اند. این کتاب، اثر حسین قرایی است که از سوی نشر امینان منتشر شده و اکنون به چاپ ششم رسیده است. حسین قرایی، متولد ۱۳۶۲ و دارای مدرک دکترای زبان و ادبیات فارسی است. دبیر رسمی آموزش و پرورش با ۱۴ سال سابقه، مشاور مدیر کل آموزش و پرورش شهرستان های تهران ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۷، رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان های ورامین، قرچک و پیشوا ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۰، دبیر جلسات شب شعر و معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه صداوسیما، سوابق آموزشی، فرهنگی و ادبی این نویسنده است. «حسین قرایی» همچنین زندگی و نویسندگی خالق کتاب‌های «وقتی مهتاب گم شد» و «آب هرگز نمی‌میرد» را به رشته تحریر درآورده و کتاب «حوالی روشن صدا» و «از مشهد تا ژوهانسبورگ» از جمله آثار این نویسنده است. در ادامه گفت‌وگو با نویسنده کتاب «کوچ لبخند» را می‌خوانید.
 
موضوع داستان شما در کتاب «کوچ لبخند» چیست؟ این داستان واقعی و مستند است؟
این کتاب خاطرات جمع‌آوری شده راجع به علی قمی و خاطرات مستند از زندگی ایشان است. شهید قمی با توجه به جایگاه مهم که در تیپ ویژه شهدا داشته و قائم مقام شهید محمود کاوه بوده برای من جذاب بود و باعث شد این سوژه را پیگیری کنم و یک کتاب تقریباً 200 صفحه‌ای درباره این شهید تدوین کردم که شامل خاطرات مربوط به این شهید از کودکی تا لحظه شهادت از قول همسر، مادر و صاحب کار تا دوستان شهید در کردستان و جبهه غرب کشور را شامل می‌شود. در آخر کتاب هم آلبوم تصاویر از کودکی تا لحظه شهادت ایشان در 8 صفحه منتشر شده است.
 


مهمترین درسی که می‌توانیم از زندگینامه شهید قمی و دیگر رزمندگان دوران دفاع مقدس برای تدبیر جامعه امروز و مشکلاتی که در حال حاضر با آن مواجه هستیم بگیریم، چیست؟
تدوین یک کتاب راجع به شخصیت و اندیشه شهیدی والامقام که مثل یک انسان عادی در این جامعه زندگی می‌کرده، می‌تواند اسوه و الگویی برای جوانان باشد. این شهید فردی بوده که سال‌های کودکی خود را در پیشوا گذرانده و در مدرسه شیخ جنید پیشوا تحصیل کرده و مثل بسیاری از انسان‌های عادی زندگی کرده است. بعد از اینکه نفس قدسی امام خمینی(ره) به ایشان می‌خورد، فرمان امام را لبیک می‌گوید و راهی جبهه می‌شود و پیامش همین استواری و ایستادگی در راه اسلام و قرآن است.
 
پرداختن به فلسفه جنگ و پرداختن به عمق و حقایق جنگ اهمیت ویژه‌ای دارد. به نظر شما آیا حق مطلب درباره جنگ و دفاع مقدس ادا شده؟
اگر سال‌های سال هم درباره دفاع مقدس بنویسیم، هنوز نتوانسته‌ایم گنج دفاع مقدس را پیدا کنیم، چه برسد بخواهیم حقش را ادا کنیم. گنج جنگ را هنوز پیدا نکرده‌ایم، البته کارهایی در این زمینه انجام شده تا بتوانیم چهره شهدا و اندیشه آنها را به جامعه معرفی کنیم اما هنوز خیلی جای کار دارد. رهبر معظم انقلاب اسلامی همواره بر مهم بودن ادبیات دفاع مقدس تأکید داشته و دارند؛ بر روی کتاب‌های «من زنده‌ام»، «دا» و برخی کتاب‌های «گلعلی بابایی» تقریظ نوشته‌اند. یعنی اینکه من رهبر جامعه اسلامی این کتاب‌ها را مهم می‌دانم، پس شما هم به عنوان مدیر فرهنگی این کتاب‌ها را مهم بدانید.
 
در حال حاضر اثری در این زمینه در دست نگارش دارید؟
در حال حاضر کتابی برای گلعلی بابایی می‌نویسم و در آنجا به صورت کامل به این موضوع پرداخته شده است که چرا گلعلی ژانر سرگذشت‌نامه را دنبال می‌کند. بابایی مستند می‌نویسد و کسی را هم سانسور نمی‌کند. شما در کتاب‌های بابایی مطلبی بدون سند پیدا نمی‌کنید. در پاورقی کتاب‌ها به صورت دقیق مستندات را آورده است. ما در حوزه لشکرنویسی و یگان‌نویسی کسی مانند بابایی و بهزاد نداریم. گلعلی بابایی جنگ را درست روایت می‌کند و دفاع مقدس را پاکیزه می‌نویسد. نوشتن در باب شهدا بسیار سخت است. خانواده‌ها رصد می‌کنند و باید مطالب با ظرافت و دقت کامل نگاشته شود.
 
کتاب «کوچ لبخند» زندگینامه و خاطرات شهید «علی قمی کردی»، اثر حسین قرایی در 176 صفحه با شمارگان 1000 نسخه از سوی نشر امینان منتشر شده است.