این شاعر آیینی افزود: هر بخشی از ورزش زورخانه‌ای مفهوم و پیامی دارد؛ به عنوان نمونه درب کوتاه زورخانه برای خم شدن سر ورزشکاران و فروتنی آنها بوده، گود نشانه محراب که پایین‌تر از جایگاه مامومین است که باز به فروتنی و خاکساری اشاره دارد؛ بوسه بر خاک زدن نمادی از سجده است و هر کدام از این‌ها، نمادی آموزشی به شمار می‌رود. جای هرکس در گود مشخص است و هر کس وارد گود می‌شود، عرض ارادت و تسلیم می‌کند.
وی با اشاره به ابزار ورزش باستانی گفت: تمام ابزار ورزش باستانی نیز نمادین هستند؛ میل نشانه گرز، کباده نماد کمان، سنگ گرفتن اشاره به سپر است و جنگ‌های باستانی پهلوانان ما را یادآور می‌شوند.
انسانی با بیان اینکه متاسفانه در سال‌های اخیر شاهیدیم مرشدان زورخانه‌ها اشعاری می‌خوانند که در شان اهل بیت (ع) نیست، افزود: هدف من از نگارش «رخصت» تامین منابع موردنیاز برای استفاده مرشدان بود تا اشعاری در شان مقام اهل بیت (ع) را بخوانند.
وی در پایان گفت: اشعار این مجموعه به صورت ساده (سهل و ممتنع) و خارج از آرایه‌های شعری و صنایع آن سروده شده تا غامض نباشد و به راحتی مورد استفاده قرار گیرد.
در شعر ماه علمدار از کتاب «رخصت» می‌خوانیم:
«ما غیر علی در دو جهان یار نداریم
جز شیر خدا یار و مددکار نداریم
ما جمله غلامان یل ام بنین‌ایم
ما مهر به جز ماه علمدار نداریم
ما با روش و با منش مالک اشتر
جز عشق علی حیدر کرار نداریم
جز نام علی بر لب ما ذکر دگر نیست
استاد به جز میثم تمار نداریم
عمری ست که ما اهل ولایات ولاییم
مولا به جز از احمد مختار نداریم»
لازم به ذکر است که در آیین پایانی شانزدهمین جشنواره بین‌المللی شعر فجر از استاد علی انسانی (شاعر آیینی) برای آفرینش کتاب «رخصت» به صورت ویژه تجلیل به عمل آمد و همچنین گواهینامه درجه یک هنری در رشته شعر نیز در این مراسم به وی اعطا شد.
نظر شما