خبرگزاری کتاب ایران‌(ایبنا)، سعید کلاری، کارشناس و فعال حوزه چاپ: «چند سالی است که صحبت کردن و نوشتن درباره شرایط اقتصادی به دلیل آشفتگی‌ها، التهابات و پیچیدگی‌های بسیار زیاد ساختاری سخت شده است. تحلیل شرایط و لحاظ کردن پیش‌بینی‌ها به منظور فراهم کردن ملزومات و امکاناتی برای حفظ کسب و کار از الزاماتی است که هر مدیری باید به ان توجه ویژه‌ای داشته باشد. علم اقتصاد در کنار تجربه‌های عملی، تا حدود زیادی این امکان را به افراد می‌دهد که بتوانند استراتژی‌ها و  برنامه‌ریزی‌هایی در قالب زمان‌بندی‌هایی مشخص تدوین کنند اما این موضوع در کشورمان به علت درهم تندیگی زیاد سیاست و اقتصاد و رخ دادن اتفاقاتی ناگهانی و گاهاً شبانه، عملا کار را سخت و ریسک تصمیم‌گیری‌ها را به شدت افزایش می‌دهد. ضرر و زیان‌های ناشی از تصمیم خلق‌الساعه و دیگر عوامل موثر، باعث شده هدف صرفا به حفظ کسب و کار در حداقل‌ها تعریف شود.
 
تا قبل از دهه ۹۰ که آرامش تقریبی بر بازار حاکم بود، شما می‌توانستید دورنمای مشخصی داشته باشید و براساس آن بر اهداف توسعه‌ای کسب و کار خود تمرکز داشته باشید، اما در دهه ۹۰ و شدت گرفتن تحریم‌های ظالمانه علیه ایران در کنار مشکلات مدیریتی داخلی، زمینه حرکت به سمت سراشیبی فراهم شد و مشخصا از سال ۹۶ منحنی‌ای که با شیب ملایم به سمت منفی شدن شاخصه‌های اقتصادی پیش می‌رفت به یکباره سقوط آزاد را به خود دید و طی ۵ سال اقتصاد ما با اتفاقات تلخی، مانند سونامی تعدیل نیروها، تعطیلی‌ها، ورشسکستی‌ها و از همه بدتر مهاجرت نیروهای انسانی نخبه و کسب و کارها به کشورهای همجوار و دیگر نقاط جهان در آستانه ورود به فروپاشی قرار گرفت. علت‌هایی که به قدری در پیش چشمان ناظرین عریان است که نیازی به واکاوی ندارد ولی مسلما درمان این دردها و رفع این موانع همچنین باز کردن این گره‌های کور شده در دست مدیران جزو میانی نیست و در ید همت مسئولان ارشد کشور است.
 
در آستانه سال نو و شروع سال ۱۴۰۲ خبرهای خوشی در میان اخبار سیاسی مبنی بر رفع تنش‌های سیاسی و ایجاد زمینه‌های مناسب برای تحولات مثبت اقتصادی منتشر شد که جای خرسندی بسیار دارد و مطمئنا اگر در مسیر درستی ادامه پیدا کند شاهد اتفاقات خوبی خواهیم بود. اما این تمام داستان نیست، به علت سوء مدیریت‌های زیاد و عدم توجه به بهبود کیفیت‌های اقتصادی و کسب و کار همچنین عدم تغییر در ساختارهای مالی و اداری در کشور مشکلات ما حتی با امضای برجام به‌طور یک شبه و یا یک‌ساله حل نخواهد شد. در این زمینه معتقدم حداقل ۵ سال زمان نیاز است تا به ابتدای سال ۹۰ برگردیم ولی باز هم در کنار اینها ابتلای اقتصاد ایران به بیماری مزمن «هلندی» و وجود سیکل‌های معیوب و ۵۰ ساله تورم، گرانی و رکود و عدم رفع این مشکل بزرگ و مزمن شرایط در بهترین حالت آن، تجربه سال‌های ابتدایی دهه ۸۰ خواهد بود.
 
چشم‌انداز من از وضعیت سال ۱۴۰۲ با در نظر گرفتن تمام جوانب و تحلیل داده‌ها  و در ادامه سیاست‌های مالی گذشته، سالی به مراتب سخت‌تر است، بودجه‌بندی غیرواقعی، افزایش پایه پولی، افزایش تورم و در پی آن افزایش قیمت‌ها، رکود، ناترازی تجاری، پایین‌تر آمدن سرانه ناخالص داخلی(GDP) ، عدم اتصال به شبکه بانکی جهانی (سوئیفت) و..‌. همگی نشان از عدم ثبات اقتصادی دارد. با این توصیفات؛ تحولات در صنعت چاپ و جایگاه کسب و کار، آن هم مانند حلقه‌ای در زنجیره اقتصادی کاملا روشن می‌شود، باید گفت که این‌ روزها صنعت چاپ کشور اصلا حال و روز خوبی ندارد، اتخاذ سیاست‌هایی که توسط کارشناسان در گذشته نسبت به عواقب آن هشدار داده شده بود، امروزه اشتباه بودن آن‌ها را کاملا مشخص کرده است.
 
در حوزه کاغذ و مسائلی همچون خودکفایی، بالا بردن تعرفه واردات و عدم تخصیص ارز مناسب برای واردات،  و... باعث افزایش ۲/۵ برابری قیمت آن طی ۲ سال گذشته شده است. همچنین در بخش ملزوماتی مانند الکل، مرکب و مواد شیمیایی و حتی واردات ماشین‌آلات چاپ هم دغدغه‌ها و مشکلات وجود دارد و اکنون شرایط به گونه‌ای شده که چاپخانه‌داری را برای مدیران به کاری سخت، نفس‌گیر و چالش‌برانگیز تبدیل کرده است.
 
ایجاد دغدغه‌های فکری متعدد تمرکز لازم را حتی برای حفظ کسب و کار بسیار دشوار کرده است و گاهی افراد، تعطیلی را بر ادامه راه ترجیح می‌دهند. به همین دلیل سال ۱۴۰۲ را به مراتب سخت‌تر از سال ۱۴۰۱ می‌دانم، سالی همراه با افزایش شدید قیمت‌ها، تنش بالای ارزی، انقباض‌های شدید در حوزه تدوین سیاست‌های مالی کشور و همچنین اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی، در نتیجه انباشتگی مشکلات گذشته تاکنون و فاصله زمانی زیاد تا برون‌رفت از مشکلات، در این میان همکاران باید در نهایت هوشیاری در حفظ کسب و کار خود دقت و اهتمام لازم را داشته باشند.»