سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): فیلم‌سازی به‌عنوان یک ابزار هنری و فرهنگی، نقش مهمی در انعکاس واقعیت‌های اجتماعی و سیاسی ایفا می‌کند. در دنیای امروز که اخبار و گزارش‌های رسانه‌ای اغلب به شکلی سریع و سطحی از وقایع صحبت می‌کنند، سینما می‌تواند با ارائه روایت‌های عمیق و هنری، پرده از چالش‌های انسانی و دردهای نهان بردارد. این اهمیت به‌ویژه در مورد مناطقی مانند غزه و فلسطین، که سال‌ها درگیر جنگ، محاصره و ستم بوده‌اند، برجسته‌تر است. فیلم‌سازی درباره غزه فرصتی فراهم می‌کند تا فراتر از گزارش‌های خبری، به داستان‌های انسانی، مقاومت، و پایداری مردمی پرداخته شود که روزانه با سختی‌های فراوان مواجه هستند.

در حالی که رسانه‌های جهانی اغلب بر روی جنبه‌های نظامی و سیاسی این بحران تمرکز دارند، فیلم‌ها می‌توانند روایت‌های پیچیده‌تری از زندگی در دل جنگ، عشق، ناامیدی و امید در برابر ویرانی را به تصویر بکشند. فیلم‌های مرتبط با غزه نه تنها جنبه‌های انسانی بحران را به نمایش می‌گذارند، بلکه به نوعی مبارزه‌ای فرهنگی و هنری در برابر فراموشی و انکار نیز هستند. آن‌ها با روایت‌هایی از دل مردمی که همچنان در برابر فشارهای خارجی و داخلی ایستادگی می‌کنند، پیامی از پایداری و امید به جهان منتقل می‌کنند.

از سوی دیگر، فیلم‌سازی در این زمینه تنها محدود به بازتاب جنگ و خشونت نیست؛ بلکه می‌تواند از طریق استعاره‌های شاعرانه، اقتباس‌های هنری و نمادپردازی‌های خلاقانه، به لایه‌های عمیق‌تری از این بحران بپردازد و جنبه‌های ناشناخته و نادیده‌گرفته‌شده آن را به مخاطب نشان دهد. این فیلم‌ها به ما یادآوری می‌کنند که هنر و ادبیات حتی در دل سخت‌ترین شرایط هم می‌تواند زنده بماند و به عنوان ابزاری برای مقاومت و اعتراض عمل کند.

در میان فیلم‌های متعددی که در جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران امسال به نمایش درمی‌آیند، ۱۷ فیلم کوتاه به‌طور خاص به موضوع غزه و فلسطین پرداخته‌اند. این آثار از زوایای مختلف به چالش‌های مردم این منطقه نگاه می‌کنند و با سبک‌های متفاوت هنری و داستانی، مقاومت مردم غزه را به تصویر می‌کشند. فیلم‌هایی که در دل خود داستان‌هایی از زندگی روزمره مردم تحت محاصره، امیدها و ناامیدی‌ها، و تلاش برای حفظ انسانیت را روایت می‌کنند.

این فیلم‌ها هر کدام به شکلی تلاش کرده‌اند تا از نگاه خاصی به بحران غزه بپردازند؛ از روایت‌های مستند گرفته تا داستان‌های شاعرانه و درام‌های عمیق. برخی از این فیلم‌ها با الهام از ادبیات و آثار فرهنگی ساخته شده‌اند که به آن‌ها عمق بیشتری بخشیده است. این آثار به‌شکل چشمگیری توانسته‌اند تصویری چندلایه از مقاومت مردم فلسطین در برابر سرکوب و ستم ارائه دهند و در دل جنگ و تخریب، داستان‌های انسانی و احساسی خلق کنند.

در میان این ۱۷ فیلم، دو اثر «برقص» و «شازده کوچولو»، اقتباسی هستند. این دو فیلم، که در بخش شاخه زیتون جشنواره نمایش داده می‌شوند، با استفاده از ادبیات کلاسیک و شعر، به شیوه‌ای هنری و نمادین به بازتاب رنج‌های مردم غزه پرداخته‌اند.

«برقص» به کارگردانی و نویسندگی پوریا دهقان، اقتباسی از یکی از شعرهای معروف محمود درویش، شاعر برجسته فلسطینی است. درویش که به‌عنوان صدای مردم فلسطین شناخته می‌شود، با اشعار خود تاریخ مبارزه و رنج مردم فلسطین را روایت کرده است. فیلم «برقص» با الهام از یکی از این اشعار، به شکلی شاعرانه و استعاری، به مقاومت مردم غزه در برابر مشکلات روزمره و شرایط دشوار زندگی می‌پردازد. دهقان با استفاده از زبان سینما و شعر، توانسته است تصویری از پایداری و امید را در دل یکی از سخت‌ترین بحران‌های انسانی به تصویر بکشد. در این فیلم، غزه نه تنها مکانی برای جنگ و خشونت، بلکه محلی برای مبارزه فرهنگی و مقاومت درونی است.

فیلم «شازده کوچولو» به کارگردانی عمار خطی و نویسندگی مشترک محمدحسین گودرزی و عمار خطی، اقتباسی از کتاب معروف «شازده کوچولو» اثر آنتوان دو سنت‌اگزوپری است. این اثر با نگاهی تازه به داستان کلاسیک شازده کوچولو، به موضوع غزه و مقاومت مردم آن می‌پردازد. «شازده کوچولو» داستانی است که به‌عنوان نمادی از کودکی، معصومیت و دوست‌داشتن شناخته می‌شود، اما در این اقتباس، این مفاهیم با رنج‌های مردم غزه ترکیب شده و تصویری از مبارزه برای بقا و انسانیت در برابر شرایط سخت به مخاطب ارائه می‌دهد.

اقتباس از این داستان کلاسیک به فیلم «شازده کوچولو» نگاهی شاعرانه و نمادین بخشیده است که به‌شکلی منحصر به‌فرد، غزه را در قالب یک داستان فلسفی و لطیف به مخاطب معرفی می‌کند. این فیلم به‌خوبی توانسته است میان ظرافت‌های داستان شازده کوچولو و خشونت‌های واقعیت غزه پلی ایجاد کند و نشان دهد که حتی در دل بحران، فضایی برای دوستی، صلح و مقاومت وجود دارد.

بخش شاخه زیتون جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، به آثاری اختصاص دارد که به مضامین صلح و مقاومت می‌پردازند. حضور این دو فیلم اقتباسی در این بخش، بیانگر این است که ادبیات و سینما، هر دو ابزار قدرتمندی برای مبارزه فرهنگی هستند. این فیلم‌ها با بهره‌گیری از زبان هنری و استعاری، مخاطب را به تفکر عمیق‌تر درباره مبارزات انسانی و چالش‌های زندگی در غزه دعوت می‌کنند.

این آثار نه تنها تلاشی برای ارائه واقعیت‌های پیچیده و تلخ غزه هستند، بلکه به مخاطب یادآوری می‌کنند که در دل این سختی‌ها، همچنان امید، هنر و فرهنگ زنده است و مردم این سرزمین در کنار مقاومت فیزیکی، به مقاومت فرهنگی و هنری نیز ادامه می‌دهند. نمایش این فیلم‌ها در جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، فرصتی است تا جهان از طریق هنر و سینما، به صدای مردم غزه گوش فرا دهد و به ابعاد انسانی این بحران پی ببرد.