حسین اسرافیلی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، گفت: حضرت علی(ع) از قدیم‌الایام در شعر فارسی جایگاه و حضور ویژهای داشته و ما در آثار شاعران سده‌های نخستین تا امروز این دلبستگی را می‌بینیم.
وی ادامه داد: به بیان دیگر، در میان دیوان شاعران کهن هیچ مجموعه‌ای را نمی‌توان یافت که با نعت پیامبر و اولیاء خدا آغاز نشده باشد یا در مدح ائمه‌اطهار از جمله حضرت علی(ع) شعری نسروده باشند.
این شاعر با اشاره مجدد به این موضوع که نام حضرت علی(ع) در اغلب آثار کلاسیک وجود دارد، افزود: در آثار برخی از شاعران چون مولوی این مساله گاه به صورت پررنگ‌تر دیده می‌شود و در غزل‌های حافظ با ایما و اشاره آمده است.
وی در توضیح بیشتر این امر اظهار داشت: سنایی نیز از دیگر شاعرانی است که در سروده‌های خود به حضرت علی(ع) پرداخته است و از افرادی که شناخت کمی نسبت به او و خاندانش دارند، انتقاد می‌کند. در زمان معاصر نیز شاعرانی چون محمد حسین شهریار، نیما یوشیج و برخی شاعران جوان شعرهایی در مدح حضرت علی(ع) سروده‌اند.
اسرافیلی درباره ارزش‌هایی که شاعران در شعر علوی مدنظر داشته‌اند، توضیح داد: برخی از شاعران بیشتر به نسبت حضرت علی(ع) با پیامبر اکرم(ص) و اینکه داماد آن حضرت بوده اند پرداخته‌اند. از سوی دیگر پرداختن به این موضوع که مولا علی(ع) فرزندانی چون امام حسن(ع) و امام حسین(ع) داشته اند در شعر برخی از شاعران به چشم می‌خورد.
وی در پایان یادآور شد: شجاعت، بزرگواری، درایت، جانبازی و ایثار، اطاعت محض از رسول خدا و رشادت‌های حضرت علی(ع) در جنگ‌ها و در کنار آن عدالتخواهی او، از دیگر ارزش‌هایی اند که در شعرهای علوی به آن‌ها پرداخته شده است.
جمعه ۵ شهریور ۱۳۸۹ - ۰۹:۳۳
نظر شما