همهچیز در دو شکل، دو فضا، میانِ دو نفر، دو ساخت و دو روایت، جذابیت متنی به ساختار رمان دادە است. معلمی که تعلیق شده و خطاطی که از دیوانخانهی صاحب حکومتی راندە شدە است. معلم، روایت خطاط را در میان اسناد و مدارک جاماندە از گذشتهی دور خط و ربط میدهد و در لایهلایهی آن خودش را هم به روایت میکشاند و این جدال برای بقا در هر دو به اوج میرسد.
در واقع میتوان گفت این رمان نوعی ادای دین به خط و خطاطی است. در میان روایتهای داستانی در قالب رمان، داستان کوتاە و... موسیقیدان، نقاش و نویسندە به روایت درآمدهاند؛ اما دیده نشده است کسی خطاط یا خوشنویسی را روایت کند، آن هم میان کاغذپارەهایی باقیمانده از گذشته.
این کتاب به دنیای خط پرداخته است. رنج، مهجوری و عدم درک خطاط و تفاوت صورت و معنا در کلام بهخوبی در روایت دوم یعنی خطاط برجسته شدە است.
در بخشی از این داستان میخوانیم:
«نمیدانم در این نامهها چه چیزی ردوبدل میشود. شاید اشتیاق نامه نوشتن است که زنده شده است و چیزی که نوشته میشود مهم نباشد. احساس میکنم سالهاست میشناسمت. من چیزی جز آنچه مینویسم نیستم. آنکه مینویسد دیگر خود من نیست. من شکل من است، در واژهها مرا ببین. حرف به حرف، از «الف» تا «یا». چشم به راهت هستم.»
رمان «الف/یا» داستانی کُردی است به قلم رضا علیپور که با ترجمه محمدرئوف مرادی در 174 صفحه با شمارگان 550 نسخه و به بهای 55 هزار تومان از سوی نشر ققنوس منتشر شده است.
نظر شما