نيكخواه بهرامي در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) و با اعلام اين خبر گفت: مشروح حملات شيميايي عراق عليه ايران، اقدامات پدافندي و درماني ايران در مقابل اين حملات، فعاليت‌هاي رسانه‌اي براي افشاي اين جنايت و اقدامات سياسي ـ حقوقي ايران در زمينه اثبات جنايات انساني ارتش صدام در طول جنگ‌تحميلي عراق علیه ایران، در اين كتاب مطرح شده‌اند.

وي در تشريح روند فعاليت‌هاي ديپلماتيك در آن دوران گفت: اطلاعات هر بمباران شيميايي به وزرات امور خارجه داده مي‌شد تا هياتي از كارشناسان سلاح‌هاي شيميايي از سوي سازمان ملل متحد براي صدور قطعنامه به ايران سفر كنند.

نويسنده كتاب «ماشين روحيه» ادامه داد: اين هيات 6 بار با حضور جمعي از كارشناسان سلاح‌هاي شيميايي مانند «پروفسور گوستاو اندرسون» پزشک و محقق ارشد موسسه مطالعات دفاعی سوئد، «پروفسور پيتر دان» ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺑﺨﺶ ﺷﻴﻤﻴﺎﯾﯽ ﻋﻠﻮم و ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژﯼ دﻓﺎﻋﯽ ﻣﻠﺒﻮرن استراليا و «سرهنگ دامن گوئلز» متخصص درمان عوارض شيميايي از مناطق جنگ‌زده ايران ديدن كردند.

مسوول تبلیغات قرارگاه های جنوب و کربلا در سال های دفاع مقدس يادآور شد: آن‌ها به مدت يك هفته به بررسي و نمونه‌برداري از آثار بمب‌ها، راكت‌ها و گلوله‌ها مي‌پرداختند و نمونه‌اي از خاك و قطعات سلاح‌ها را براي تشخيص نوع عوامل، مهر و موم و به آزمايشگاه‌هاي كشورهاي اروپاي غربي مانند سوئد، اتريش و سوييس ارسال مي‌كردند. يك نمونه از هر قطعه را هم در آزمايشگاهي سيار در ايران بررسي مي‌كردند. تمام اين جزييات در دومين كتابم درباره استفاده از سلاح‌هاي شيميايي توسط ارتش صدام عليه ايران آمده است.

نيكخواه بهرامي با اشاره به اولين حمله شيميايي ارتش صدام به ايران در تير ماه سال 1362 در عمليات والفجر 2 و منطقه پيرانشهر خاطرنشان كرد: اين بمباران حدود يك هفته طول كشيد و حدود هزار تن از افراد نظامي و غيرنظامي در روستاهاي غرب پيرانشهر تا منطقه حاج عمران مصدوم شدند.

نويسنده كتاب «گاه‌شمار حملات شیمیایی عراق در هشت سال دفاع‌مقدس» افزود: حمله شيميايي گسترده و رسمي عراق به ايران در عمليات خيبر در اسفند ماه 1365 صورت گرفت كه به مدت 40 روز ادامه داشت.

وي در پاسخ به سوال خبرنگار ايبنا درباره ميزان آمادگي ايران براي مقابله با اين حملات در نخستین سال‌هاي جنگ‌ اظهار كرد: ما نه تنها آمادگي دفاع از خود در مقابل بمباران شيميايي را نداشتيم، بلكه تصور وقوع اين جنايت انساني از سوي صدام را هم نداشتيم. از نظر پدافند شيميايي، امكانات كافي مانند لباس و تجهيزات انفرادي براي محافظت و پیشگيري‌هاي شخصي در دسترس نبود.

اين محقق جنگ اضافه كرد:‌ به تدريج، يگان‌هاي پدافند شيميايي به نحوي تشكيل شدند كه از عمليات والفجر 8 به بعد، 4 تيپ پدافند شيميايي فعاليت مي‌كردند. تخصص اين تيپ‌ها بر اساس تجربيات قبلي به حدي رسيده بود كه علاوه بر تشخيص زمان وقوع بمباران شيميايي، آرايش اين حملات و راه‌هاي پيشگيري، هشدار و درمان را پيش‌بيني مي‌كردند.

نيكخواه بهرامي كه هنوز عنوان دقيقي براي کتاب تازه خود درباره استفاده از سلاح‌هاي شيميايي توسط ارتش صدام عليه ايران انتخاب نكرده، تصريح كرد: اسناد سازمان ملل متحد، مدارك موجود در بنياد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع‌مقدس، اخبار خبرگزاري جمهوري اسلامي، صداوسيما و مطبوعات، اسناد وزارت امور خارجه و جهادسازندگي، گزارش‌هاي ژاندارمري و اخبار استانداري‌ها را براي تدوين اين اثر مطالعه كرده‌ام.

وي در پايان گفت:‌ كتاب مشروح حملات شيميايي عراق عليه ايران مراحل بازبيني نهايي را مي‌گذارند و به همت مركز اسناد و تحقيقات دفاع‌مقدس به چاپ خواهد رسيد.