به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، امیر خانی درحاشیه مراسم بیست و یکمین دوره جایزه کتاب فصل که عصر امروز سه‌شنبه ۴ مهر در سرای اهل قلم برگزار شد، درباره نظراتش از موقعیت جوایز در ایران و راه‌های تبلیغ و معرفی کتاب به توده مردم به خبرنگار «ایبنا» توضیحاتی داد.
وی در پاسخ به این سوال که «فکر می‌کنید بهترین روش برای آوردن کتاب‌های برتر و شاخص به میان مردم چیست؟» گفت: جوایز معمولا در ایران به دو دلیل مشهور می‌شوند و نخستین دلیل داوری‌های یک دست است، چرا که اجرای این دیدگاه بیشتر به درد مخاطب می‌خورد.
نویسنده «ارمیا» توضیح داد: دلیل دوم شهرت جوایز، ارقام بالای جایزه آن‌هاست که می‌تواند برای نویسنده مشوق امر نوشتن باشد؛ ولی در یک جمع‌بندی می‌توان گفت فارغ از تقسیم‌بندی‌های خصوصی و دولتی هیچ جایزه‌ای در ایران تاثیر جدی بر مخاطب ندارد.
این داستان‌نویس تصریح کرد: در ایران مطمئن‌ترین روش تبلیغ کتاب، تبلیغ سینه به سینه است. این تبلیغ از طریق مردم به مخاطبان و مخاطبان به مخاطبان دیگر کتاب می‌تواند صورت گیرد، چون مردم به مخاطبان کتاب و به یکدیگر اعتقاد بیشتری دارند تا به رسانه‌ها!
رمان «قیدار» امیرخانی بهار امسال (1391) منتشر شد. وی در این کتاب به تهران قدیم نقب زده و موضوع اصلی آن مساله «جوانمردی» است.
این رمان امروز به عنوان برگزیده بخش داستان بیست و یکمین جایزه کتاب فصل معرفی شد.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «قیدار می‌گوید: - ناصر! این خاورِ صفر ترگل ورگلی را که زیرِ پات انداختم، کجا بردی آچارکشی؟ ناصر خنده‌اش را می‌خورد. - همان درویش مکانیک که امر کرده بودید... - پس نیشت را ببند... همان درویش مکانیک که امر فرموده بودیم، آچارکشی کرد... درست؟ آچارکشی یعنی چه؟ - چوب‌کاری می‌کنید قیدارخان... شوفر بیابان‌یم ناسلامتی. پیچ‌های خاور را باز کرد و دوباره بست دیگر... آچارکشی یعنی همین دیگر... درشت‌ش یعنی همین، ریزش را هم اگر بلد بودم که ناصرشوفر نمی‌شدم و توی بیابان‌ها آواره نمی‌شدم، می‌شدم درویش مکانیک و پای سجاده‌ی روغنی ذکرِ علی علی می‌گفتم...»
به گفته امیرخانی چاپ هفتم این رمان با شمارگان پنج‌هزار نسخه به زودی از سوی نشر افق روانه بازار کتاب می‌شود.
سه‌شنبه ۴ مهر ۱۳۹۱ - ۱۷:۴۱
نظر شما