حسن‌زاده به «ایبنا نوجوان» گفت: معمولا نخستین توصیه من به بچه‌‌ها این است که شم نویسندگی خودشان را با خوب دیدن و خوب شنیدن و به طور کلی تقویت حواس پنجگانه‌ای که هر انسان دارد، تقویت کنند.
وی ادامه داد: البته نوجوانان نباید این نکته مهم را فراموش کنند که دیدن آنها نباید فقط نگاه کردن باشد و به قصد پیدا کردن سوژه برای داستان به اتفاقات اطرافشان نگاه کنند؛ چرا که هر اتفاقی می‌تواند کمکی برای نوشتن داستان باشد.
نویسنده‌ی رمان «هستی» افزود: در عین حال نوجوانان باید حرفهای بین آدم‌ها را خوب بشنوند چرا که از دل همین حرف‌ها می‌توانند کلی اطلاعات کسب کنند و در داستان‌هایشان به کار ببرند.
وی با بیان اینکه دفترچه‌ی یادداشت از چیزهای اساسی است که هر نویسنده باید همراه داشته باشد، گفت: هر نویسنده باید به محض اینکه چیزی را می‌بیند که می‌تواند برای نوشتن داستان به وی کمک کند، آن را یادداشت کند.
حسن‌زاده اضافه کرد: درباره تاثیر کلاس‌های داستاننویسی در نوشتن نمی‌توانم اظهارنظر کنم، چون در جریان نیستم که این کلاس‌ها ممکن است چه قدر بار ادبی و علمی داشته باشند، ولی شرکت در جلسات داستان‌خوانی خیلی می‌توانند موثر باشند.
وی ادامه داد: همیشه به نوجوانان علاقه‌مند به داستاننویسی توصیه می‌کنم با کسانی که اهل نوشتن هستند، جلسه تشکیل بدهند و کارشان را بخوانند تا نقد شود و نظرات مختلف را بشنوند؛ چرا که شرکت در این جلسات سبب می‌شود داستان چکش کاری شده و عیب و ایراد آن مشخص شود و نویسنده می‌تواند بر این اساس دوباره داستانش را بازنویسی کنند.
این نویسنده با بیان اینکه نوجوانان باید این ذهنیت را که نخستین نوشته‌هایشان حتما تبدیل به کتاب شود را از سر بیرون کنند، گفت: نباید توقع داشت که همه داستان‌ها کتاب شوند، حتی بسیاری از نویسندگان بزرگ نخستین کارشان تبدیل به کتاب نشده است. باید مدتی از نوشتن بگذرد تا داستان‌ها به جایی برسند که چاپ شوند.
وی افزود: این طبیعی است که نوجوانان بخواهند دیده شوند اما اگر فقط دغدغه‌شان این باشد که کتابشان چاپ شود، در نهایت سرخورده می‌شوند. آنها باید عادت به نوشتن را تقویت کنند.
حسن‌زاده با بیان اینکه گذشت زمان می‌تواند به خوب شدن یک اثر کمک زیادی بکند ادامه داد: من وقتی داستانی را می‌نویسم بعد از گذشت زمان می‌بینم که همان داستان را می‌توانم بهتر بنویسم در واقع داستان مثل آشی است که هر چه بیشتر زمان بگذرد و حرارت ببیند جا می‌افتد.
وی اضافه کرد: بچه‌هایی که اهل نوشتن هستند باید عادت به نوشتن را در خودشان تقویت کنند و در کنار آن این را هم از یاد نبرند که مطالعه زیاد هم خیلی می‌تواند به آنها کمک کند؛ چرا که مطالعه به نوعی سهیم شدن در تجربه دیگران است.
نویسنده‌ی «هندوانه به شرط عشق» اضافه کرد: نوجوانان باید با دقت کتاب بخوانند و بفهمند که یک نویسنده چه تکنیک‌هایی را به کار برده است. کتابش خواندنی شده است؛ چرا که اگر سرسری و بدون دقت یک کتاب را بخوانند هیچ‌گاه نمی‌توانند دلیل خوانا بودن کتاب را کشف کنند.
فرهاد حسن‌زاده متولد بیستم فروردین ۱۳۴۱ آبادان است. وی از نویسندگانی است که در تمامی حوزه‌های ادبی از داستان کودکان، نوجوانان تا نگارش رمان برای بزرگسالان را تجربه کرده است. این نویسنده نوشتن را از دوران نوجوانی با نگارش نمایشنامه و داستان آغاز کرد. نخستین کتاب این نویسنده به نام ماجرای «روباه و زنبور» در سال ۱۳۷۰ در شیراز چاپ شد. وی از آن پس به شکل حرفهای قدم به دنیای نویسندگی در حوزه‌ی ادبیات کودکان و نوجوانان گذاشت. از حسن‌زاده تا کنون بیش از ۶۰ اثر چاپ شده است، همچنین برخی از آثار او به زبان‌های انگلیسی، مالایی و چینی ترجمه و منتشر شده‌اند. وی هم اکنون مسوول صفحه‌های ادبیات طنز نشریه دوچرخه است.
این نویسنده تا به حال بیش از بیست جایزه برای آثارش گرفته که مهم‌ترین‌شان نشان ماه طلایی از جایزه جشنواره بزرگ برگزیدگان ادبیات کودک و نوجوان است که آن را انجمن نویسندگان کودک و نوجوان برای انتخاب بهترین نویسندگان، شاعران، مترجمان و منتقدان و پژوهشگران ادبیات کودک و نوجوان در دو دهه ۶۰و ۷۰ برگزار کرد.
از جمله کتاب‌های این نویسنده می‌توان به «حیاط خلوت»، «ماشو در مه»، «همان لنگه كفش بنفش»، «حیاط خلوت»، «كنار دریاچه نیمكت»، «بندرختی كه برای خودش دل داشت»، «پیتیکو پیتیکو» و «هستی» اشاره کرد.
سه‌شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۱ - ۱۲:۴۲
نظر شما