به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، برنامه «ملاقات با داستان‌نویس فارسی» به میزبانی دکتر راجیندار کومار رئیس دپارتمان ادبیات فارسی دانشگاه دهلی با حضور حمید بابایی نویسنده رمان‌های «پیاده»، «خاکسفید» و «چهل و یکم» و سمیه سلطانپور کارگزار ادبی و مدیر بخش داستان حوزه هنری قم و جمعی از اساتید و دانشجویان ادبیات فارسی هند بر بستر فضای مجازی برگزار شد.
حمید بابایی داستان‌نویس و منتقد ادبی در این نشست با اشاره به اشتراکات فرهنگی و ادبی میان دو کشور هندوستان و ایران گفت: نکات مشترک و مثبت زیادی بین این دو کشور وجود دارد و این برنامه را حرکتی خوب و مفیدی برای آشنایی بیشتر مخاطبین هندوستانی با ادبیات معاصر ایران می‌دانم.
بابایی پس از خواندن داستانی کوتاهش در پاسخ به سوالی درباره عنوان اثرش، بیان کرد: رکن اول نامگذاری یک داستان، داشتن جذابیت است و این عامل باعث می‌شود مخاطب با داستان درگیر شود، به‌همین دلیل می‌خواستم مخاطب از ابتدا با داستان همراه شود؛ اژدها در این داستان نماد مرگ است و من سعی کرده‌ام با این نشانه‌گذاری و بازی با این مفهوم داستان را جلو ببرم.
دکتر راجیندار کومار رئیس دپارتمان ادبیات فارسی دانشگاه دهلی هم که مدیریت نشست را بر عهده داشت، درباره شباهت جهان داستانی این اثر با برخی داستان‌های سوال کرد، که بابایی در پاسخ گفت: چوبک یکی از داستان‌نویسان مهم ایران است. شاید مثل بسیاری از نویسندگان هم عصر خود که زیر سایه صادق هدایت قرار گرفته است، آن‌گونه که باید قدر ندیده است.
نویسنده رمان «خاکسفید» در ادامه به بررسی نویسندگان معاصر ایران پرداخت و گفت: نویسنده محبوب من، قطعا هوشنگ گلشیری است. بجز اینکه پایان‌نامه کارشناسی ارشدم به این نویسنده اختصاص داشت، هنوز از خواندن آثار وی به وجد می‌آیم. در عین حال در حوزه رمان احمد محمود را بسیار می‌پسندم و همین‌طور رضا براهنی را دوست دارم.
این نویسنده و منتقد ادبی در پایان درباره تفاوت رویکرد رمان و داستان کوتاه و جهان این دو در آثارش سخن گفت و یادآور شد: جهان رمان‌هایم با داستان‌های کوتاه‌هایم بسیار متفاوت است. به هر جهت با چاپ سه رمان به این سمت رفته‌ام که از نظر فلسفی رویکردم نسبت به مقوله جبر و اختیار را در ابعاد مختلف مورد بررسی قرار دهم. اما در داستان کوتاه بیشتر سعی می‌کنم فرم‌های مختلف را کار کنم و بیشتر نگاهم تجربی است و می‌کوشم کسب تجربه کنم.
در ادامه این نشست سمیه سلطانپور با اشاره به سفر سال گذشتهاش به دهلی و صحبت با دانشجوهای دو دانشگاه دهلی و جواهر، یکی از مشکلات بزرگ دانشجویان را نبود شغل بعد از فارق التحصیلی در رشته زبان فارسی عنوان کرد و گفت: من برای این مشکل شش شغل اصلی پیشنهاد می‌کنم که به وجود آمدن این شش شغل، شغل‌های دیگری را هم به همراه خواهد داشت. اولین شغل مترجمی است. ترجمه داستان‌های کوتاه فارسی برای مجلات و مسابقات داستانی هندوستان و کشورهای انگلیسی زبان. برای این کار باید مجلاتی که داستان منتشر می‌کنند و مسابقات و جشنواره‌های داستانی را شناسایی کنید و نحوه ارسال اثر برای آنها را بررسی کنید. حدودا پنجاه مجله ادبی برتر دنیا به زبان انگلیسی چاپ می‌شود و همه آنها داستان‌های ترجمه شده از سراسر دنیا را برای انتشار می‌پذیرند و برای داستان‌های پذیرفته شده حق‌الزحمه در نظر می‌گیرند. دانشجوها می‌توانند داستان‌ها را ترجمه کنند و برای این مجلات بفرستند و حق‌الزحمه مجلات را به عنوان حق‌الزحمه ترجمه دریافت کنند. جایزه برنده شده در مسابقات هم معمولا بین نویسنده داستان و مترجم تقسیم می‌شود.
وی ادامه داد: پیشنهاد دوم‌ام ادیتور و ویراستاری کارهای ترجمه شده از زبان فارسی به زبان های انگلیسی، هندی و اردو. همه کارهای نوشته شده و یا ترجمه شده قبل از انتشار نیازمند بررسی شدن توسط ادیتور است. ادیتور یا ویراستار در کار ترجمه باید متن ترجمه را با متن اصلی تطبیق بدهد و مطمئن شود که مترجم منظور نویسنده را به درستی منتقل کرده است. این کار در بعضی مواقع از کار ترجمه سخت‌تر است.
سلطانپور بیان کرد: ویراستار و سرویراستار بخش فارسی ناشرهایی که در هند مستقر هستند و ناشرهای هندی پیشنهاد بعدی من است. ناشرهای هندی و ناشرهای بین‌المللی مستقر در هندوستان علاقه زیادی به منتشر کردن رمان‌های فارسی به زبان انگلیسی، هندی و اردو دارند ولی برای پیدا کردن داستان‌های مناسب و برای جستجو و تحقیق درباره نویسنده‌های فارسی زبان نیازمند ادیتورهایی هستند که به زبان فارسی و داستان فارسی تسلط داشته باشد. اگر ناشرها بخش فارسی را در انتشارات خود فعال کنند به غیر از ادیتور مشاغل دیگری را هم نیاز دارند که برای این مشاغل دانستن زبان فارسی و آشنایی با داستان‌های فارسی الزامی است.
«ایجنت ادبی» دیگر شغلی بود که سلطانپور در این برنامه به دانشجویان هند پیشنهاد داد و تصریح کرد: ناشرهای زیادی در هند هستند که تمایل به منتشر کردن داستان های فارسی دارند ولی چون با زبان فارسی آشنا نیستند و دسترسی به نویسنده‌ها و داستان‌های فارسی ندارند نمی‌توانند روی داستان‌های فارسی سرمایه‌گزاری کنند. شما اگر روابط عمومی قوی دارید و می‌توانید با مردم به راحتی ارتباط برقرار کنید و به داستان‌های فارسی علاقه دارید و آنها را می‌خوانید، می‌توانید یک رابط خوب بین ناشرهای هندی و داستان های فارسی باشید.
این کارگزار ادبی بازاریاب ادبیات داستانی را به‌عنوان پنجمین شغل عنوان کرد و افزود: هندوستان کشوری است که به راحتی با همه دنیا در ارتباط است و می‌تواند رابط خوبی برای ناشرهای ایرانی برای فروش کتاب‌هایشان در بازار جهانی باشد. این کار را افرادی می‌توانند انجام بدهند که به زبان فارسی تسلط داشته باشند و بتوانند وارد شبکه‌های فروش مجازی بشوند و برای فروش کتاب‌ها به زبان فارسی در سرتاسر دنیا بازار فروش پیدا کنند. بازاریاب‌های ادبیات داستانی حتی می‌توانند برای ناشرهای هندوستانی هم بازار فروش داستان های فارسی را ایجاد کنند.
مدیر بخش داستان حوزه هنری قم در بخش پایانی سخنانش مسئول بخش ادبیات فارسی کتابخانه ها را از دیگر شغل‌های پیشنهادی‌اش توصیف کرد و گفت: شاید درحال حاضر کتاب خانه‌های هندوستان بخش ادبیات فارسی نداشته باشد و این مایه تاسف است و نشان‌دهنده کم‌کاری ما به عنوان فارسی زبان در تعامل با کشورهایی همسایه‌ای که از لحاظ فرهنگی و زبانی به ما نزدیک هستند. ولی در زمان کوتاهی می‌توانیم نیاز به ایجاد بخش فارسی را در کتابخانه‌ها ایجاد کنیم. من می‌توانم با ناشرهای ایرانی هماهنگ کنم تا برای بخش‌های فارسی زبان کتابخانه‌های دهلی و بقیه شهرهای هندوستان کتاب‌ها را با تخفیف‌های ویژه ارائه بدهند و می‌توانم با بخش اقتصادی سفارت هندوستان در تهران هماهنگ کنم تا بتوانیم کتاب‌ها را به دست کتابخانه‌ها برسانیم.
وی گفت: سوال اصلی اینجا پیش می‌آید که چه کتاب‌هایی را کتابخانه‌ها دوست دارند تا برایشان فرستاده بشود؟ در اینجا شما به عنوان مسئول بخش فارسی باید بتوانید لیست ارئه بدهید، برای این کار شما نیاز به آشنایی با داستان‌نویس‌های فارسی زبان و آشنایی با داستان‌هایی که می‌نویسند دارید.
سلطانپور اضافه کرد: برای رسیدن به این شغل‌ها دانشجویان رشته ادبیات فارسی باید تمرکزشان را روی ادبیات داستانی معاصر فارسی بیشتر کنند و تلاش کنند تا با ترجمه داستان کوتاه‌های فارسی و ارائه آنها به مجله‌ها و روزنامه‌هایی که داستان منتشر می‌کنند، برای داستان‌های فارسی خواننده پیدا کنند و برای خودشان کسب درآمد کنند. ناشرهای هندی و ناشرهای بین المللی مستقر در کشور هندوستان هم با دیدن اقبال خواننده‌ها به داستان‌های فارسی تمایل پیدا می‌کنند تا بخش فارسی را در انتشاراتشان فعال کنند و برای این بخش ادیتورهایی انتخاب کنند. شما که فعال در بخش ادبیات داستانی فارسی هستید اولین گزینه انتخاب این ناشرها خواهید بود.
حمید بابایی داستان‌نویس و منتقد ادبی در این نشست با اشاره به اشتراکات فرهنگی و ادبی میان دو کشور هندوستان و ایران گفت: نکات مشترک و مثبت زیادی بین این دو کشور وجود دارد و این برنامه را حرکتی خوب و مفیدی برای آشنایی بیشتر مخاطبین هندوستانی با ادبیات معاصر ایران می‌دانم.
بابایی پس از خواندن داستانی کوتاهش در پاسخ به سوالی درباره عنوان اثرش، بیان کرد: رکن اول نامگذاری یک داستان، داشتن جذابیت است و این عامل باعث می‌شود مخاطب با داستان درگیر شود، به‌همین دلیل می‌خواستم مخاطب از ابتدا با داستان همراه شود؛ اژدها در این داستان نماد مرگ است و من سعی کرده‌ام با این نشانه‌گذاری و بازی با این مفهوم داستان را جلو ببرم.
دکتر راجیندار کومار رئیس دپارتمان ادبیات فارسی دانشگاه دهلی هم که مدیریت نشست را بر عهده داشت، درباره شباهت جهان داستانی این اثر با برخی داستان‌های سوال کرد، که بابایی در پاسخ گفت: چوبک یکی از داستان‌نویسان مهم ایران است. شاید مثل بسیاری از نویسندگان هم عصر خود که زیر سایه صادق هدایت قرار گرفته است، آن‌گونه که باید قدر ندیده است.
نویسنده رمان «خاکسفید» در ادامه به بررسی نویسندگان معاصر ایران پرداخت و گفت: نویسنده محبوب من، قطعا هوشنگ گلشیری است. بجز اینکه پایان‌نامه کارشناسی ارشدم به این نویسنده اختصاص داشت، هنوز از خواندن آثار وی به وجد می‌آیم. در عین حال در حوزه رمان احمد محمود را بسیار می‌پسندم و همین‌طور رضا براهنی را دوست دارم.
این نویسنده و منتقد ادبی در پایان درباره تفاوت رویکرد رمان و داستان کوتاه و جهان این دو در آثارش سخن گفت و یادآور شد: جهان رمان‌هایم با داستان‌های کوتاه‌هایم بسیار متفاوت است. به هر جهت با چاپ سه رمان به این سمت رفته‌ام که از نظر فلسفی رویکردم نسبت به مقوله جبر و اختیار را در ابعاد مختلف مورد بررسی قرار دهم. اما در داستان کوتاه بیشتر سعی می‌کنم فرم‌های مختلف را کار کنم و بیشتر نگاهم تجربی است و می‌کوشم کسب تجربه کنم.
در ادامه این نشست سمیه سلطانپور با اشاره به سفر سال گذشتهاش به دهلی و صحبت با دانشجوهای دو دانشگاه دهلی و جواهر، یکی از مشکلات بزرگ دانشجویان را نبود شغل بعد از فارق التحصیلی در رشته زبان فارسی عنوان کرد و گفت: من برای این مشکل شش شغل اصلی پیشنهاد می‌کنم که به وجود آمدن این شش شغل، شغل‌های دیگری را هم به همراه خواهد داشت. اولین شغل مترجمی است. ترجمه داستان‌های کوتاه فارسی برای مجلات و مسابقات داستانی هندوستان و کشورهای انگلیسی زبان. برای این کار باید مجلاتی که داستان منتشر می‌کنند و مسابقات و جشنواره‌های داستانی را شناسایی کنید و نحوه ارسال اثر برای آنها را بررسی کنید. حدودا پنجاه مجله ادبی برتر دنیا به زبان انگلیسی چاپ می‌شود و همه آنها داستان‌های ترجمه شده از سراسر دنیا را برای انتشار می‌پذیرند و برای داستان‌های پذیرفته شده حق‌الزحمه در نظر می‌گیرند. دانشجوها می‌توانند داستان‌ها را ترجمه کنند و برای این مجلات بفرستند و حق‌الزحمه مجلات را به عنوان حق‌الزحمه ترجمه دریافت کنند. جایزه برنده شده در مسابقات هم معمولا بین نویسنده داستان و مترجم تقسیم می‌شود.
وی ادامه داد: پیشنهاد دوم‌ام ادیتور و ویراستاری کارهای ترجمه شده از زبان فارسی به زبان های انگلیسی، هندی و اردو. همه کارهای نوشته شده و یا ترجمه شده قبل از انتشار نیازمند بررسی شدن توسط ادیتور است. ادیتور یا ویراستار در کار ترجمه باید متن ترجمه را با متن اصلی تطبیق بدهد و مطمئن شود که مترجم منظور نویسنده را به درستی منتقل کرده است. این کار در بعضی مواقع از کار ترجمه سخت‌تر است.
سلطانپور بیان کرد: ویراستار و سرویراستار بخش فارسی ناشرهایی که در هند مستقر هستند و ناشرهای هندی پیشنهاد بعدی من است. ناشرهای هندی و ناشرهای بین‌المللی مستقر در هندوستان علاقه زیادی به منتشر کردن رمان‌های فارسی به زبان انگلیسی، هندی و اردو دارند ولی برای پیدا کردن داستان‌های مناسب و برای جستجو و تحقیق درباره نویسنده‌های فارسی زبان نیازمند ادیتورهایی هستند که به زبان فارسی و داستان فارسی تسلط داشته باشد. اگر ناشرها بخش فارسی را در انتشارات خود فعال کنند به غیر از ادیتور مشاغل دیگری را هم نیاز دارند که برای این مشاغل دانستن زبان فارسی و آشنایی با داستان‌های فارسی الزامی است.
«ایجنت ادبی» دیگر شغلی بود که سلطانپور در این برنامه به دانشجویان هند پیشنهاد داد و تصریح کرد: ناشرهای زیادی در هند هستند که تمایل به منتشر کردن داستان های فارسی دارند ولی چون با زبان فارسی آشنا نیستند و دسترسی به نویسنده‌ها و داستان‌های فارسی ندارند نمی‌توانند روی داستان‌های فارسی سرمایه‌گزاری کنند. شما اگر روابط عمومی قوی دارید و می‌توانید با مردم به راحتی ارتباط برقرار کنید و به داستان‌های فارسی علاقه دارید و آنها را می‌خوانید، می‌توانید یک رابط خوب بین ناشرهای هندی و داستان های فارسی باشید.
این کارگزار ادبی بازاریاب ادبیات داستانی را به‌عنوان پنجمین شغل عنوان کرد و افزود: هندوستان کشوری است که به راحتی با همه دنیا در ارتباط است و می‌تواند رابط خوبی برای ناشرهای ایرانی برای فروش کتاب‌هایشان در بازار جهانی باشد. این کار را افرادی می‌توانند انجام بدهند که به زبان فارسی تسلط داشته باشند و بتوانند وارد شبکه‌های فروش مجازی بشوند و برای فروش کتاب‌ها به زبان فارسی در سرتاسر دنیا بازار فروش پیدا کنند. بازاریاب‌های ادبیات داستانی حتی می‌توانند برای ناشرهای هندوستانی هم بازار فروش داستان های فارسی را ایجاد کنند.
مدیر بخش داستان حوزه هنری قم در بخش پایانی سخنانش مسئول بخش ادبیات فارسی کتابخانه ها را از دیگر شغل‌های پیشنهادی‌اش توصیف کرد و گفت: شاید درحال حاضر کتاب خانه‌های هندوستان بخش ادبیات فارسی نداشته باشد و این مایه تاسف است و نشان‌دهنده کم‌کاری ما به عنوان فارسی زبان در تعامل با کشورهایی همسایه‌ای که از لحاظ فرهنگی و زبانی به ما نزدیک هستند. ولی در زمان کوتاهی می‌توانیم نیاز به ایجاد بخش فارسی را در کتابخانه‌ها ایجاد کنیم. من می‌توانم با ناشرهای ایرانی هماهنگ کنم تا برای بخش‌های فارسی زبان کتابخانه‌های دهلی و بقیه شهرهای هندوستان کتاب‌ها را با تخفیف‌های ویژه ارائه بدهند و می‌توانم با بخش اقتصادی سفارت هندوستان در تهران هماهنگ کنم تا بتوانیم کتاب‌ها را به دست کتابخانه‌ها برسانیم.
وی گفت: سوال اصلی اینجا پیش می‌آید که چه کتاب‌هایی را کتابخانه‌ها دوست دارند تا برایشان فرستاده بشود؟ در اینجا شما به عنوان مسئول بخش فارسی باید بتوانید لیست ارئه بدهید، برای این کار شما نیاز به آشنایی با داستان‌نویس‌های فارسی زبان و آشنایی با داستان‌هایی که می‌نویسند دارید.
سلطانپور اضافه کرد: برای رسیدن به این شغل‌ها دانشجویان رشته ادبیات فارسی باید تمرکزشان را روی ادبیات داستانی معاصر فارسی بیشتر کنند و تلاش کنند تا با ترجمه داستان کوتاه‌های فارسی و ارائه آنها به مجله‌ها و روزنامه‌هایی که داستان منتشر می‌کنند، برای داستان‌های فارسی خواننده پیدا کنند و برای خودشان کسب درآمد کنند. ناشرهای هندی و ناشرهای بین المللی مستقر در کشور هندوستان هم با دیدن اقبال خواننده‌ها به داستان‌های فارسی تمایل پیدا می‌کنند تا بخش فارسی را در انتشاراتشان فعال کنند و برای این بخش ادیتورهایی انتخاب کنند. شما که فعال در بخش ادبیات داستانی فارسی هستید اولین گزینه انتخاب این ناشرها خواهید بود.
نظر شما