سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - امیرحسین والا / یوسف ملایی: منتظر شعبده‌بازی طلایی پوشان برزیل، پرافتخارترین تیم در ادوار جام جهانی، در قالب مسابقات کوپاآمریکا در مستطیل مهیج سبز هستیم. به این بهانه، شاخصه‌های مختلف ادبیات دلاویز آن را مرور می‌کنیم.
تورنمنت کوپا آمریکا قدیمی‌ترین جام معتبر بین المللی در فوتبال جهان است. برزیل با ۹ قهرمانی پس از تیم اروگوئه و آرژانتین هر کدام با ۱۵ قهرمانی، سومین تیم موفق این رقابت‌ها است.
کوپا آمریکای ۲۰۲۴ چهل‌وهشتمین دوره مسابقات بین‌المللی فوتبال مردان در کونمبول است. این مسابقات از ۲۰ ژوئن تا ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۴ در ایالات متحده آمریکا و توسط کونکاکاف برگزار می‌شود.
در گروه چهارم رقابت‌ها، برزیل در برابر کاستاریکا با تساوی بدون گل، برد ۴ بر یک مقابل پاراگوئه و تساوی یک بر یک در مصاف با کلمبیا با ۵ امتیاز پس از کلمبیای ۷ امتیازی در جای دوم جدول رده بندی قرار دارد.
سرزمین قهوه و موسیقی
برزیل که منطقه وسیعی را بین مرکز آمریکای جنوبی و اقیانوس اطلس در برمی‌گیرد، شرقی‌ترین کشور قاره آمریکاست و با کشورهای اروگوئه، آرژانتین، پاراگوئه، بولیوی، پرو، کلمبیا، ونزوئلا، گویان، سورینام و گویانِ فرانسه هم‌مرز است. برزیل پنجمین کشور پهناور و هفتمین کشور پرجمعیت در جهان به حساب می آید که پایتخت آن برازیلیا نام دارد و زبان رسمی آن پرتغالیِ برزیلی است.
قدرتمندترین اقتصاد آمریکای جنوبی
برزیل زمین‌های کشاورزی وسیع و جنگل‌های استوایی فراوانی دارد. بخش اعظم جنگل‌های آمازون در خاک برزیل واقع شده‌است. این کشور با داشتن منابع طبیعی گسترده و نیروی کاری غنی، قدرتمندترین اقتصاد آمریکای جنوبی محسوب می‌شود.
تنها کشور قاره آمریکا که پرتغالی سخن می‌گویند
از حدود ۱۰ هزار سال قبل اقوام نیمه مهاجر در برزیل زندگی می‌کردند. با ورود پرتغالی‌ها در سال ۱۵۰۰، برزیل مستعمره شد. پرتغالی‌ها بردگانی از نقاط دیگر قاره آمریکا به آنجا آوردند. بیشتر بردگانی که به برزیل آمدند از آفریقا بودند. این کشور تنها کشور قاره آمریکاست که مردم آن به زبان پرتغالی سخن می‌گویند. جمعیت این کشور چندملیتی، متشکل از نژادهای اروپایی، سرخ‌پوستان آمریکا، آفریقائی و نیز آسیایی است و مذهب اصلی این کشور کاتولیک کلیسای رم است.
بزرگ‌ترین و معروفترین تندیسِ عیسی مسیح در جهان
تندیسِ مسیح یکی از جذاب‌ترین نقاط گردشگری ریو دو ژانیرو است که در بالای کوه کورکووادو قرار دارد. تندیسی که در آن مسیحِ ناجی با بازوان گشوده بر روی خلیج گوانابارا آغوشش را به روی مردم گشوده است. این تندیس بزرگ‌ترین و معروفترین تندیس از عیسی مسیح به حساب می‌آید و در لیست عجایب هفتگانه جدید نیز قرار گرفته‌است. این مجسمه ۷۱۰ متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد.
محبوب‌ترین ورزش در برزیل
محبوب‌ترین ورزش در برزیل فوتبال است و برزیل شهرت بسیاری به خاطر فوتبالیست‌های مشهور خود دارد. تیم ملی فوتبال مردان برزیل با نام مستعار سلسائو، از سال ۱۹۲۳ به عضویت فیفا درآمده‌اند و از سال ۱۹۱۶ عضوی از کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی (کونمبول) هستند.
«سلسائو» پر افتخارترین تیم دنیا
تیم ملی فوتبال برزیل، پنج بار تاکنون جام‌جهانی فوتبال را از آن خود کرده‌است.
سلسائو تنها تیم ملی است که در تمام دوره‌های جام جهانی بدون غیبت یا بدون نیاز به پلی‌آف بازی کرده است، و تنها تیمی است که جام جهانی را در چهار قارهٔ مختلف: یک بار در اروپا (۱۹۵۸ سوئد)، یک بار در آمریکای جنوبی (۱۹۶۲ شیلی)، دو بار در آمریکای شمالی (۱۹۷۰ مکزیک و ۱۹۹۴ ایالات متحده) و یک بار در آسیا (۲۰۰۲ کرهٔ جنوبی / ژاپن) برده است. برزیل همچنین موفق‌ترین تیم در جام کنفدراسیون‌های فیفا است که چهار بار در سالهای ۱۹۹۷، ۲۰۰۵، ۲۰۰۹ و ۲۰۱۳ قهرمان شده است. برزیل پس از کسب مدال طلا در مسابقات فوتبال بازی‌های المپیک ۲۰۱۶، به همراه فرانسه تنها کشورهایی هستند که در تمام مسابقات برگزارشدهٔ مردان فیفا در تمام رده‌های سنی قهرمان شده‌اند.
فوق ستاره‌های جهان فوتبال
برزیلی‌ها فوتبالیست‌های سرشناسی را در همه دوران داشته‌اند که می‌توان از ماریو زاگالو، پله، جرزینیو، زیکو، زیتو، گارینشا، دکتر سوکراتس، روماریو، ببتو، رونالدو نازاریا، فالکائو، لوئیس فابیانو، ریوالدو، کافو، کاپیتان دونگا، روبرتو کارلوس، رونالدینیو، کاکا، نیمار، وینیسیوس جونیور و … به نیکی یاد کرد.
بهترین بازیکن قرن بیستم
ادسون آرانتس دو ناسیمنت و(۲۳ اکتبر ۱۹۴۰ - ۲۹ دسامبر ۲۰۲۲) معروف به پله مهاجم تیم ملی فوتبال برزیل و چهره‌ای بشر دوست بود که از سوی فیفا لقب «برترین» بازیکن جهان را گرفته است. کمیتهٔ بین‌المللی المپیک در سال ۱۹۹۹ میلادی از او به عنوان ورزشکار قرن یاد کرد و نامش از سوی مجلهٔ تایم در فهرست ۱۰۰ شخصیت برجستهٔ قرن بیستم قرار گرفت. پله در مجموع ۱٬۲۷۹ گل در ۱٬۳۶۳ بازی زده است که در رکوردهای جهانی گینس به رسمیت شناخته شده است.
از القاب دیگر او «ری» (شاه؛ سلطان) و «پرولا نگرا» (مروارید سیاه) بودند. او از نظر بسیاری از صاحب‌نظران، بزرگ‌ترین و بهترین بازیکن تاریخ فوتبال شناخته می‌شود.
شاعر دنیای فوتبال
رونالدو ده آسیس موریرا (زادهٔ ۲۱ مارس ۱۹۸۰) که بیشتر با نام رونالدینیو یا رونالدینیو گائوچو شناخته می‌شود؛ هافبک تهاجمی برزیلی بود که برای باشگاه‌های بارسلونا و آث میلان، و تیم ملی برزیل بازی می‌کرد. رونالدینیو را یکی از بهترین و تکنیکی‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال می‌دانند که در سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵، دو بار پیاپی از سوی فیفا به بازیکن سال فوتبال جهان برگزیده شد. به علت نوع بازی رونالدینیو، به ویژه سالهای درخشانش در بارسلونا، به او لقب شاعر فوتبال اعطا شده است.
ادبیات برزیل تحت تاثیر زبان پرتغالی
در سده شانزدهم، مهم‌ترین نویسندگان برزیل همه به زبان پرتغالی می‌نوشتند و درباره زیبایی‌های طبیعی و آداب و عادات سرخ‌پوستانِ ساکن این سرزمین، آثار دلاویزی را پدید آوردند. برجسته‌ترین نویسنده این عصر مردی به نام جوزه آنجیتا، شاعر و درام‌نویس و تاریخ‌نویسی مذهبی است.
ادیبان سده هفدهم برزیل
در سده هفدهم با رشد و توسعه صنعت نیشکر در برزیل، نواحی مختلف این کشور به سرعت ترقی یافتند و شهرهای بزرگ و کلیساها نقش عمده‌ای در تقویت هنر و ادبیات منتهی به سبک باروک داشتند.
بنتوتیکز با پینتو (۱۶۱۸-۱۵۴۰) و مانوئل بوتلود اولیویرا (۱۷۱۱ ۱۶۳۶) جزو سرشناس‌ترین شاعرهای این سده هستند. از ادیبان دیگر سده هفدهم می‌توان به فری ویسنت دوسالوادور (۱۶۳۶-۱۶۶۴) و گریگوریود ماتوس گیورا (۱۶۹۶-۱۶۶۳) و آنتونیو وییرا (۱۶۹۷-۱۶۰۸) و سرمائوس (۱۷۴۸-۱۶۷۹) را می‌توان نام برد که هر یک آثار ادبی قابل توجهی اعم از نظم و نثر خلق کردند.
عصر طلائی و درخشان ادبیات برزیل
سده هجدهم عصری طلائی و درخشان در برزیل بود. سائوپائولو و ریودوژانیرو جزو مراکز فرهنگی، ادبی و اقتصادی و هنری برزیل به‌شمار می‌رفتند که در آن‌ها آثار بدیع هنری اعم از معماری و مجسمه‌سازی و نقاشی و نوشته‌های گوناگون ادبی خلق می‌گردید. در میان گروه ادیبان دانشمند می‌توان به نام‌هایی چون سبساتیائو دارو کاپیتا (۱۸۳۷-۱۶۶۰) و پدرو تاکیوئس (۱۷۷۷-۱۷۱۴) مورخ؛ نیونومار کوئس پریرا (۱۷۲۸-۱۶۵۲) رمان‌نویس؛ و میتاس آریس راموس دسیلوا داکا (۱۷۷۰-۱۷۰۵) اشاره کرد.
سراینده منظومه «اُرباس»
در اواخر سده هجدهم تأثیر و نفوذ نویسندگان و فلاسفه فرانسوی در برزیل بسیار عمیق بود به‌طوری‌که تغییر و تحولی در ادبیات این سامان صورت گرفت. یکی از رهبران و پیشوایان نظم و نثر برزیل توماس آنتونیوگونزاگا (۱۸۱۰-۱۷۴۴) بود که آثاری بدیع و قابل توجهی در ادبیات برزیل آفرید.
اشعار غنائی به وسیله شاعران متعدی در سده هجدهم در برزیل سروده شدکه مایه‌های چوپانی و روستائی داشت از مهم‌ترین این گروه شاعران می‌توان به
کلایودیو مانوئل داکوستا (۱۷۸۹-۱۷۲۹) سراینده منظومه «اُرباس» اشاره کرد. همچنین توماس آنتونیوگونزاگا که منظومه سروده شده توسط او، جزو مهم‌ترین اشعار سده هجدهم به حساب می‌آید. و البته مانوئل ایگناسیوداسیلوا آلوارنگا (۱۸۱۴-۱۷۴۹) نویسنده کتاب گلورا هم جزو شاعران مطرح این سده است.
پیدایش ادبیات رمانتیسیسم برزیل
در دوران سلطنت جان ششم پرتغال (۱۷۶۷ ۱۸۲۶) استقلال برزیل در پی امضای پیمان صلح به رسمیت شمرده شد. از این روی عنوان «پادشاه برزیل» از عناوین او حذف شد اما به او لقب افتخاری «امپراتور برزیل» اعطا گردید. در سال ۱۸۰۸ نایب السلطنه پرتغال از ترس هجوم ناپلئون بناپارت به دیگر کشورها، از اروپا گریخت و مرکز حکومت خویش را در ریودوژانیرو قرار داد. این واقعه برای برزیل اهمیت زیادی در برداشت زیرا این کشور در بین سایر کشورهای مستعمره اهمیت بیشتری پیدا می کرد. اگرچه تا سال ۱۸۴۰ یک دوره اغتشاش سیاسی در این منطقه حکمفرما بود اما با بازگشت صلح و آرامش، فرهنگ رونق یافت و ادبیات به روزنامه‌نگاری و بیانات خطابه‌ای راه پیدا کرد که منجر به پیدایش سبک رمانتیسم ادبی در برزیل شد.
شاعران رمانتیک
در دوره رمانتیک شاعران به دو دسته تقسیم گردیدند: یک دسته تمایل به سیاست و مسائل اجتماعی و دیگران علاقه به حالت تغزلی و غنائی احساساتی داشتند. جوزه بونیفاسیون، دو آندرادا ای‌سیلوا رهبر بزرگ استقلال برزیل بود که بین سالهای (۱۸۳۸-۱۷۶۳) می‌زیست. دومینگوس جوزه گونکلاوزدماگال هیاز (۱۸۸۲-۱۸۱۱) شاعر سرشناسی که افسوس‌ها و آرزوهای شاعرانه اثر این ادیب است. از سال ۱۹۳۶ دوره دوم و نوع دوم رمانتیسم شروع می‌شود آوازها اثر آنتونیوگونکلاوزدیاس (۱۸۶۴-۱۸۲۳) از جمله آثار برجسته این دوره به حساب می آید.
ویکتور هوگوی برزیل
بزرگ‌ترین و آخرین شاعر رمانتیک برزیلی، آنتونیو کاستروآلوز (۱۸۷۱-۱۸۴۷) است که به او لقب ویکتروهوگوی برزیل داده‌اند.
از میان دیگر شاعران بزرگ سبک رمانتیسیسم برزیل می‌توان مانوئل آنتونیو آلوارس د آزودو (۱۸۵۲-۱۸۳۱) جانکوئیرافریر (۱۸۵۵-۱۸۳۲) کاسیمیرو جوزه مار کوئزدآبروئه (۱۸۶۰-۱۸۳۹) و فاگوندس وارلا (۱۸۷۵-۱۸۴۱) را برشمرد.
در زمینه رمان‌نویسی می توان به آثاری چون «برونته کوچک» اثری پرشور و احساس از «جواکیوم مانوئل د میسدو» (۱۸۸۲-۱۸۲۰) اشاره کرد. همچنین بسیاری، بهترین رمان این دوره را «گروهبان پلیس» اثر «مانوئل آنتونیو دآلمیدا» (۱۸۶۱-۱۸۳۱) می‌دانند.
نویسندگان و شاعران بزرگ برزیل
جوآکیوم ماریاماکادودآسیس (۱۹۰۸-۱۸۳۹) یکی دیگر از نویسندگان سبک رمانتیک است که نوشته‌های خود را برای آنالیز روح بشری می‌نویسد.
رایموندو کورریا (۱۹۱۱-۱۸۶۰)، آلبرتو داولیورا (۱۹۳۷-۱۸۵۷) و دیسنت دو کاروالو (۱۹۲۴-۱۸۶۶) اولین نویسنده های نمادگرایان برزیلی هستند. اما اولاو براز مارتینزدوزگیومارائس بیالک (۱۹۱۸-۱۸۶۵) هم شاعر بزرگ این سبک است. بیلاک در آثار خویش از نوشته‌های ویکتورهوگو خیلی متاثر بوده است.
بهترین شاعر سیاه پوست برزیل در این دوره هم «جوآن داکروز ای سوزا» (۱۸۹۸-۱۸۶۲ که مجموعه‌های منظوم متعددی از او به جا مانده است.
آلفوسوس دویومارائس (۱۹۲۱-۱۸۷۰) شاعری نمادگرا به‌شمار می‌رود که در باب عشق و دین و مرگ در اشعار خویش بسیار سخن گفته است. اوگوستو دوس آنجوس (۱۹۱۴-۱۸۸۴) نیز مقام شایسته‌ای در ادبیات برزیل دارد اما وی بیشتر از اینکه یک ادیب نمادگرا باشد، آثاری واقع گرا دارد.
ادبیات واقع‌گرایانه
رمان رئالیستی بارمان اومولاتو در سال ۱۸۸۱ اثر آلیویسیو گونکلاوزد آزودو (۱۹۱۳-۱۸۵۷) در برزیل شروع شد. احتمالاً معروفترین کتاب رمان در این سبک «سرزمین‌های مرموز» باشد که به وسیله «ایوکلیدس داکیونا» (۱۹۰۹-۱۸۶۶) نوشته و در سال ۱۹۰۴ به انگلیسی ترجمه شده است.
در سال ۱۹۰۲ دومین شاهکار ادبی برزیلی به نام «کانان» به وسیله گراکاآناها (۱۹۳۱-۱۸۶۸) نوشته و در سال ۱۹۲۰ به انگلیسی ترجمه شد. رمان «آفونسوم هنریک» نوشته «لیما باره تو» (۱۹۲۲-۱۸۸۱) نیزیکی از ارزشمندترین رمان‌های برزیلی است.
بد نیست گفته شود آفونسو هنریک نام یکی از پادشاهان پرتغالی است که امروز نام ورزشگاه خانگی باشگاه فوتبال ویتوریا گیمارش نیز می‌باشد.
«پایان اندوه» از «پولیکاپو کیوآرسما» (۱۹۱۱) هم یکی از آثار ارزنده این دوره به شمار می‌رود. جوزه بنتو مونتوریولوباتو (۱۹۴۸-۱۸۸۳) یکی دیگر از رمان نویسان برجسته برزیل بود و بهترین اثرش تحت عنوان «اروفس» است.
درخشان‌ترین چهره ادبی نوگرایی در ادبیات برزیل
میان سالهای ۱۹۱۸ تا ۱۹۴۰ برزیل دارای یک ملت متجدد گشت. اقتصادش ترقی یافت و احساسات ناسونالیستی به شدت ظهور کرد. آثار هنری این دوره اعم از موسیقی، ادبیات و نقاشی تحت تاثیر این تفکر رشد کرد. درخشان‌ترین چهره ادبی، شاعر و نویسنده مدرن و بزرگ برزیلی «ماربود آندراید» (۱۹۴۵-۱۸۹۳) است که آثار ادبی متعددی به نظم و نثر پدید آورد.
شاهکاری در ادبیات سیاه پوستان
«مانوئل باندریا» (۱۸۸۶) یکی از شاعران برجسته برزیلی است که او نیز آثار درخشانی خلق کرد. «جورج دولیما» (۱۹۵۳-۱۸۹۸) شاعری انقلابی بود که برای شعر برزیل قواعد نویی عرضه کرد. شاهکارش در ادبیات سیاه پوستان تحت عنوان «که میگرس فولو» است.
موریلو مندس (۱۹۰۲) نیز شاعری توانا در این دوره است. اوگوستو فردریکو اشمیت (۱۹۰۶) یک تحول ادبی در ادبیات برزیل پدید آورد. «آواز شب» یکی از آثار وی است. در میان دیگر شاعران، نام «وینسیوس دوموریاس» (۱۹۱۳) نیز می درخشد.
ادبیات معاصر برزیل
مهم‌ترین مکتب رمان نویسان معاصر نویسندگان منطقه شمال شرقی برزیل هستند. «جوزه لینس دوریگو» (۱۹۰۱) درباره زندگی مردم در مناطق و شهرهای بزرگ آثاری پدید آورد. اولین رمان او «کشتزار پسر بچه»، که قهرمان آن کودکی است که به‌طور آزاد و در چمن‌زار زندگی می‌کند.
داستایوسکی برزیل
جورج آمادو (۱۹۱۲) نیز از نویسندگانی است که درباره زندگی کارگران و دهقانان سخن گفته‌است. «گراسی لیانوراموس» (۱۹۵۳-۱۸۹۲) را داستایوسکی برزیل خوانده‌اند و برخی از آثار این نویسنده روانشناس به انگلیسی ترجمه شده‌است. «راشل د کیوایروز» (۱۹۱۰) یکی دیگر از نویسندگان رئالیست برزیلی است.
نویسندگان بزرگ معاصر برزیل
ترسیم واقعی رمان و رمان نویسان برزیلی بدون ذکر نام «مارکوئس ربه لو» (۱۹۰۷) ناممکن است این نویسنده از حوادث روزمره زندگی مردم در خلق آثار خویش سود فراوان جسته است. «اریکوورسیمو» (۱۹۰۵) نویسنده‌ای است که تعدادی از آثارش به انگلیسی ترجمه شده‌است. «جوزه آمریکو دآلمیدا» (۱۸۸۷) و «گاستوآ کرولس» (۱۸۸۸) و «کلاریس لیس پکتور» (۱۹۲۳) نیز از نویسندگان بزرگ معاصر برزیل هستند.
شاعری خانه به‌دوش
«ریبه ئیروکوتو» (۱۸۹۸-۱۹۶۳) شاعری جهانی وطنی است که زندگی خانه به‌دوشی را اختیار کرد.
«وینیسیوس دی‌موراس» از شاعران به نام برزیل است که اشعارش از کمال ادبی و لطافت فراوان برخوردار است. «مانوئل بانده‌ئیرا» نیز از شاعران نام‌آور برزیل است که در آغاز جوانی، مدتی در آسایشگاه‌های سوئیس به‌سر برد و با پل الورا شاعر نامدار فرانسه آشنا گشت و دوستی این دو مدت‌ها دوام یافت. شیوه اشعار این شاعر مرثیه گونه و از حزن و اندوه سرخ‌پوستان ته‌مای‌هایی دارد.
شاعران مشهور
«اوگوستو فردیکو اشمیت» نیز شاعری است که در آثار فراوانش رایحه مذهبی استشمام می‌شود. «سسیلیا مئیرلس» از زنان شاعر توانای برزیل و پرتغالی زبان است. «ژورژه لیال آمادو دِ فاریا» رمان‌نویس برزیلی است که بیشتر به خاطر نوشتن آثاری در شرح زندگی مردم زادگاهش، استان باهیای برزیل، مشهور است.
نویسنده عامه‌پسند
آمادو خودش را قصه‌گو می‌دانست و سعی داشت با خلق سبک ادبی خاص خودش، توجه مردم را هرچه‌بیشتر به آثارش جلب کند. کتاب‌های او با شخصیت‌پردازی‌های غنی، اکشن و ملودرام، بر گفت‌وگوهای افراد پایین جامعه و زبان محاوره ساخته شده‌است. به همین دلیل هم محققان دانشگاهی تا مدت‌ها آثار او را تحقیر می‌کردند و او را نویسنده‌ای سطح پایین می‌شمردند. درست به همین دلیل، بسیاری از آثار او به فیلم برگردانده شده و در قالب نمایش‌نامه‌های عامه‌پسند و مجموعه‌های تلویزیونی درآمده‌اند.
نویسنده‌ای سرشناس مانند پله و رونالدینیو
پائولو کوئلیو (۱۹۴۷) نویسنده معاصر برزیلی و متولد ریودوژانیرو است. رمان‌های او بین مردم عامه در کشورهای مختلف دنیا پرطرفدار است. او از سال ۲۰۰۷ سفیر صلح سازمان ملل در موضوع فقر و گفت‌وگوی بین فرهنگی شد.
او وقتی نوجوان بود، می‌خواست یک نویسنده شود اما با مخالفت پدر و مادرش روبه‌رو شد. درونگرایی و سرپیچی کوئیلو از سنت‌ها، در ۱۶ سالگی، منجر شد تا پدر و مادرش او را به یک مؤسسه روانی بفرستند.
در نهایت به خاطر آرزوهای پدر و مادرش، کوئلیو در مدرسه حقوق ثبت نام کرده و رؤیای خود را برای نویسنده شدن رها کرد.
پرفروش‌ترین کتاب برزیل
در سال ۱۹۸۶، کوئلیو بیش از ۵۰۰ مایل در جاده سانتیاگو د کامپوستلا در شمال غربی اسپانیا راه رفت که نقطه عطفی در زندگی اش شد. در راه، کوئلیو یک بیداری معنوی را تجربه کرد. که او در اتوبیوگرافی خود در زیارت آن را شرح داده است. در سال ۱۹۸۲ کوئلیو اولین کتاب خود را بنام آرشیوهای جهنم منتشر کرد که با شکست مواجه شد. در سال ۱۹۸۶، کوئلیو رمان خاطرات یک مغ (ترجمه عنوان انگلیسی: «زیارت») را نوشت. سال بعد کوئلیو، کیمیاگر را نوشت و آن را از طریق یک ناشر کوچک برزیلی در ۹۰۰ نسخه منتشر کرد و تصمیم گرفت آن را تجدید چاپ نکند. او سپس یک چاپخانه بزرگتر پیدا کرد، «پائولو کوئیلو» خالق رمان پرفروش و جذاب «کیمیاگر» از حاکمان بی چون و چرای ادبیات عامه پسند آمریکای لاتین است. «کیمیاگر» تا به حال به فروش بیش از ۶۵ میلیون نسخه دست یافته و رکورد ترجمه به ۸۰ زبان مختلف را از آن خود کرده است. این موفقیت چشمگیر باعث شد نام کوئیلو، در کتاب رکوردهای گینس در سال ۲۰۰۳ ثبت شود.
از زمان انتشار کیمیاگر، کوئلیو تقریباً هر دو سال یکبار یک رمان از جمله کنار رودخانه پیدرا نشستم و گریستم، کوه پنجم، ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد، شیطان و دوشیزه پریم، یازده دقیقه، مثل رود روان، ندیمه‌های اودین و جادوگر پورتوبلو نوشته‌است.
دلیل شهرت برزیل
بسیاری از منتقدان دلیل شهرت برزیل را در سه چیز می‌دانند؛ پله، قهوه و کاروانال‌های موسیقی که همه ساله در ایام نخستین سال جدید میلادی در شهرهای این کشور به‌وسیله گروه‌های گوناگون اجرا می‌شود.
نظر شما