مژده لواسانی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به مناسبت هفته کتاب ۱۴۰۳ گفت: من بیش‌تر طرفدار شعر هستم و خودم نیز دستی بر شعر دارم. طبیعتاً پیشنهاد اول من در حوزه شعر خواهد بود. به کسانی که شعر می‌خوانند و در این حوزه دغدغه دارند، از شاعران معاصر، غزل‌های امید صباغ‌نو، غلامرضای طریقی را پیشنهاد می‌دهم. در کنار شعرهای این عزیزان، به نظرم علاقه‌مندان به شعر باید اشعار حسین منزوی، سعدی، مولانا و شاعران کلاسیک سرزمین‌مان را بخوانیم. غزلیات عاشقانه سعدی بی‌مانند است. در شعر نو پیشنهادم شعرهای احمدرضا احمدی، محمد شمس لنگرودی و گروس عبدالملکیان که این شعرها قله شعر سپید هستند و مطالعه هرکدام از این مجموعه‌ها، خوب است. به دلیل علاقه شخصی خودم، شاعران شعر سپید را هم به‌شدت دنبال می‌کنم. در حوزه شعر از فروغ و شاملو تا محمدرضا عبدالملکیان و سیدعلی صالحی را مطالعه می‌کنم. در حال حاضر مجموعه سوم خودم در دست چاپ است که برای سال آینده به نمایشگاه کتاب ۱۴۰۴ می‌رسد.

وی افزود: پیشنهاد دیگرم در حوزه رمان و نمایشنامه است. «مرد بالشی» از مارتین مکدونا نمایشنامه‌نویس ایرلندی خواندنی است. بارها از آن تئاتر بر روی صحنه رفته و در ایران هم با بازی جواد عزتی اجرا شده است.

لواسانی گفت: خیلی از این شاعرانی که معرفی کردم، صفحه‌هایشان در فضای مجازی فعال است و شعرهایشان را به اشتراک می‌گذارند، این باعث دیده شدن شعر می‌شود. علاقه‌مندان، می‌توانند شاعر محبوب خود را دنبال کنند. مواجهه با شعرهای تازه اتفاق خوشایندی است. هرچند که همیشه توصیه من بر خرید کتاب است، من ذات فیزیکی کتاب را دوست دارم. کتاب باید ورق زده شود تا مخاطب ارتباط کافی را برقرار کند. تاریخ تولد من با هفته کتاب مصادف است و هرسال همزمان با روز تولد، کتاب‌های مورد علاقه‌ام را به خودم هدیه می‌دهم.

او ادامه داد: لذت کتابخوانی با هیچ‌چیز قابل مقایسه نیست. ما با هر کتاب تازه‌، می‌توانیم جهان ناشناخته‌ای را بواسطه شخصیت‌ها و روایت‌هایش تجربه کنیم. لذت کتابخوانی باعث استمرار می‌شود حتی برای فردی که اولین کتابش را می‌خواند. افرادی که کتابخوانی را دوست ندارند، درواقع یا شروع نکرده‌اند یا حداقل خوب شروع نکرده‌اند. ما باید کتاب خوب، از نویسندگان ارزشمند را بخوانیم. خواندن شعر هم دایره واژگان را افزایش می‌دهد و هم کمک می‌کند زبان شعری خودمان را پیدا کنیم.

لواسانی در پایان افزود: من گاهی از لحظه‌ای در یک فیلم سینمایی، از قدم زدن در خیابان، یک خط از رمان یا داستان کوتاه، برای یک شعر بلند سپید ایده می‌گیرم. تماشای تئاتر یا فیلم و زیست فرهنگی با مردم، باعث رشد یک شاعر می‌شود. اینها به این معنی است که صرفاً با خواندن شعر نمیتوان شاعر خوبی شد. اگر خانه من شعر است، در همسایگی من رمان، داستان و تئاتر وجود دارند؛ این هنرها کنار هم یک شاعر، یک نویسنده یا حتی یک هنرمند را موفق می‌کند. صرفاً تمرکز روی کار خود نمی‌تواند ما را موفق کند.