پژوهشگر حوزه فلسفه و عرفان با نگارش كتاب «قامت زبان در ساحت عرفان» درصدد شناسايي زباني است كه عارفان در بيان تجربههاي عرفاني و شطحيات خودشان به كار ميگيرند.\
وي افزود: در اين مباحث ديدگاههاي انديشمندان غربي و فلاسفه اسلامي درباره زبان به كار رفته در تجربههاي عرفاني بررسي شده است.
وي افلوطين، ژان اسكات اريژن و مايستر اكهارت را برخي از انديشمندان غربي معرفي كرد كه درباره زبان عرفان در آيين اسلام و مسيحت نظراتي دارند و نظراتشان در اين كتاب گردآوري و بررسي شدهاند.
وي مباحث اين كتاب را كوششي براي پيدا كردن راهي به منظور تقرب يافتن به زبان عارفان دانست و گفت: عارفان از تجربههاي عرفاني كه ريشه در عالم غيب دارند، گزارشهايي را ارايه ميدهند.
اين نويسنده ادامه داد: اين كتاب ميكوشد تا طريقه فهم اين گزارشها را دريابد. بر اين اساس، بررسي ميشود كه آيا ظرفيتهاي زبان معمول ميتوانند گوياي تجربههاي عرفاني باشند يا خير و اين كه عارفان در بيان اين تجربهها تا چه اندازه از زبان معمول بهره ميگيرند.
وي با اشاره با طرح پارادوكسهاي عرفاني در اين اثر گفت: در زبان عرفان، گونههايي از عبارات متناقضنما و همچنين شطحيات در نثر و شعر وجود دارند كه درك آن در زبان معمول ممكن نيست و بايد زبان به كار رفته در آنها را بررسي كرد.
به گفته فلاحرفيع، چاپ اين كتاب را انتشارات علمي بر عهده دارد.
نظر شما