دومين شماره «سيميا» به ويژه نامه بهرام بيضايي، تئاتر و بررسي نمايشنامه افرا اختصاص يافته است.
از مطالب اين شماره ميتوان به بهرام بيضايي؛ آثار اوليه، ژيزل كاپوشينسكي، بهرام بيضايي؛ نمايشنامه نويس، بانو آئويي چالش بنيادين هستي، كارنامه بندار بيدخش سخنداني و زيبايي، شب هزار و يكم ملتي كه تا قصه ميگويد زنده است، روايتگري قصه در افرا گفتگو با بيضايي درباره افرا، اشاره كرد.
«علي دهباشي» در بخشي از سرمقاله خود با عنوان «بيضايي و تئاتر ملي» در اين شماره نوشه است: نام بهرام بيضايي كه كارنامه هنرياش به نيم قرن ميرسد بيش از هر نمايشنامه نويس ديگري با تئاتر ملي ايران گره خورده است. بيضايي بيش از هر نمايشنامه نويسي دغدغه نمايش ايراني داشته.او از آن دسته هنرمنداني است كه هرگز فرهنگ متوسط را تاب نياورده و همين بيانگر حرمت او به مخاطب خود است.
او همواره خواسته سنت تاريخي و فرهنگي ايران را به بارزترين شيوه حفظ و آن را با جوهر نمايش تلفيق كند. ارتباط تماشاگر با نمايش براي بيضايي اهميت غايي دارد و از همين روست كه زبان نقشي كليدي در آثارش، به ويژه در عرصه نمايشنامه نويسي، ايفا ميكند.
آنچه آثار بهرام بيضايي را نسبت به ديگر همتاهاي خود ويژگي مي بخشد نگاه اوست به تئاتر ملي، هويت فرهنگي چند هزار ساله و سنت تاريخي ايران. اين نگاه به هيچ روي صرفا از سر شيفتگي نيست بلكه با فهم زباني و درك موقعيت خاص اجتماعي در هنگام خلق نمايشنامه و اجراي آن همراه مي شود.
بيضايي در هيچ زماني، حتي هنگامي كه تاريخ ايران قديم را روايت مي كند، از عصر خود جدا نميشود و شايد بتوان گفت كه راز ماندگاري آثارش همين است. او با حفظ جوهر درام، تلفيق آن با زبان فارسي و نگاهي به زمانه، خود راوي تاريخ ميشود.
فصلنامه سيميا به سردبيري «علي دهباشي» منتشر ميشود.
نظر شما