یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳ - ۱۱:۳۶
«سارایبو اوکی» با پژوهش الهه آخرتی

الهه آخرتی، پژوهشگر و مولف درباره کتاب در دست چاپش گفت: وقتی نخستین بار به سارایبو رفتیم، راننده تاکسی چندان انگلیسی بلد نبود و دایم هم می‌خواست از شهرش تعریف و تمجید کند و برای همین مرتب می‌گفت سارایبو اوکی؟ در آخر کتاب هم من این اصطلاح را برای نام کتاب استفاده کردم.

الهه آخرتی، پژوهشگر و مولف به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره کتاب در دست چاپش گفت: اثری درباره سفر به بوسنی در قالب سفرنامه که فعلاً نام آن «سارایبو اوکی» تالیف کردم که درباره راه‌پیمایی مارش‌میراست که اشاره به حوادث دهه ۱۹۹۰ میلادی در بالکان به ویژه در بوسنی دارد و نقش ایران در حمایت از مسلمانان بوسنی.

او افزود: در این کار به مسلمانان بوسنی پرداخته شد و زنان که در این حوادث آسیب بسیار دیدند. من در پژوهش در همه حوزه‌های مقاومت از لبنان، عراق، پاکستان و افغانستان و بوسنی به دنبال یک فصل مشترکم هستم و به زندگی مسلمانان در هر کجای دنیا علاقه‌مند هستم.

این پژوهشگر بیان کرد: درباره این‌که از بوسنی نوشتم به این دلیل بود که چند سالی است ایران متهم شده که در همراهی با کشورهای مسلمان به تقویت شیعه می‌پردازد و قصد دارد که هلال شیعی بسازد و امپراطوری شیعه به راه بیندازد. به نظرم پژوهش درباره بوسنی بهترین بحثی است که به این موضوع جواب می‌دهد. زیرا بوسنی آنقدر از ایران دور است که به هیچ شکل به امپراطوری ایرانی نمی‌چسبد و بعد اینکه آنها مسلمانان اهل سنتنند. به صورت انگشت‌شمار هم در بوسنی شیعه نداریم که بگویند ایران خواسته شیعیان را تقویت کند.

الهه آخرتی گفت: در راه‌پیمایی مارش‌میرا که در اعتراض به نسل‌کشی در شهر سربرنیتسا برگزار می‌شود، در همین شهر در یک روز هشت هزار مرد را کشتند؛ از پسر هفت ساله تا مرد هفتاد ساله. این در حالی است که به دلیل آنچه داعش انجام داد، مسلمانان را به وحشی‌گیری متهم می‌کنند در حالی که اگر تاریخ نسل‌کشی در بوسنی را بخوانید متوجه می‌شوید که در اروپا؛ کروات‌ها و صرب‌ها مسلمانان را سر بریدند! همچنین مردان زیادی را سوزاندند و به پنجاه هزار زن هتک حرمت شد که پنج هزار از آن زنان در دادگاه لاهه شهادت دادند که چه فجایعی بر آنها گذشت. تجاوز و تعدی سازمان یافته که نظیر ندارد.

او درباره نامگذاری کتاب اظهار کرد: وقتی نخستین بار به سارایبو رفتیم، راننده تاکسی چندان انگلیسی بلد نبود و دایم هم می‌خواست از شهرش تعریف و تمجید کند و برای همین مرتب می‌گفت سارایبو اوکی؟ در آخر کتاب هم من این اصطلاح سارایبو اوکی را به صلح گرفتم که امروز وقتی در سارایبو راه می‌رویم مسیحی و مسلمان کنار هم زندگی می‌کنند و با این نگاه که انشاء الله سارایبو همیشه اوکی بماند و دیگر به شرایط فاجعه‌بار آن روزها برنگردد و برای همین نام کتاب «سارایبو اوکی» شد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها