دكتر قاسم كاكايي، استاد فلسفه و عرفان دانشگاه شيراز و نويسنده اين اثر، در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، از تدريس اين كتاب در دانشگاه‌ها خبر داد و گفت: به همين دليل از سوي انتشارات سمت انتشار كتاب را عهده‌دار است.

وي افزود: در اين كتاب تجلي عرفان اسلامي در قرآن و سنت نشان داده مي‌شود. در واقع، مكاتب عرفاني سبب خلق متون بسيار اصيل ادبي با صبغه عرفاني شدند.

كاكايي حوزه بررسي‌هاي كتاب را گسترده دانست و گفت: به همين دليل سعي شد اصلي‌ترين متون عرفاني و ادبي براي بررسي محوري‌ترين مفاهيم عرفاني در آنها انتخاب شوند.

وي درباره امكان مرزبندي ميان ادبيات و عرفان گفت: اين مرزبندي وجود دارد. عرفان قالبي است براي تعبير تجارب عرفاني و عارف فردي است كه تجربه‌ها عرفاني داشته، به نوعي به معرفت رازآلود راه برده باشد. اين معرفت در عالم مثال، خيال و ملكوت كه براي عارف قابل درك است، حاصل مي‌شود.

استاد دانشگاه شيراز افزود: عارف براي انتقال اين معرفت كه به آن خيال منفصل مي‌گويند، به ناچار بايد ذوق هنري و قوه خيال را به كار گيرد كه بهترين قالب براي استفاده از آنها شعر است. شعر خيال متصل است و بنابراين با تجربه عرفاني كه خيال منفصل است، تناسب دارد.

كاكايي يادآور شد: به اعتقاد من، ادبيات قالب بيان عرفان است و مي‌تواند آينه عرفان باشد، اما به معناي عرفان نيست و تسلط به ادبيات نيز كسي را عارف نمي‌كند. عارف فردي است كه چشيده و ذوق كرده باشد؛ اين ذوق است كه در شعر تبلور مي‌يابد.

وي تفاوت اين دو را نظير تفاوت ميان تجربه و مكاشفه دانست.