نویسنده مطرح کودک و نوجوان به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اصفهان گفت: این کتاب کاملاً فانتزی است و دو سال برای نوشتنش وقت گذاشتم و وسواس خاصی سر این کار به خرج دادم. تلاش بسیاری کردم تا روند داستان به نحوی باشد که همه اصول فانتزی‌نویسی رعایت شود و شخصیت طوری از آب دربیاید که بچه‌ها دوستش داشته باشند. به طور کلی هنگام نوشتن داستان‌های فانتزی دقت و وسواس زیادی به خرج می‌دهم تا آن فضای مدنظر به‌خوبی ساخته شود. طی این مدت هم میان دانش‌آموزانم بازخورد خوبی گرفته‌ام.

بنفشه رسولیان درباره اصول فانتزی‌نویسی بیان کرد: فانتزی دنیای خاص خود را دارد و کاملاً از دنیای رئال مجزاست. نویسنده داستان فانتزی باید این فضا را تجربه کرده باشد؛ به این معنی که آنقدر درباره‌اش مطالعه کرده باشد که به‌راحتی بتواند فضاسازی و شخصیت‌پردازی کند.

او درخصوص ویژگی‌های شخصیتی «پولولو» گفت: شخصیت فانتزی عادات و رفتارهای ویژه‌ای دارد. مثلاً پولولو موجودی است که معلوم نیست چیست و هیچ جای داستان به موجودیتش اشاره نکرده‌ام که غول است یا چیز دیگر. نوع غذا خوردن چنین شخصیتی باید عجیب‌غریب باشد تا بچه باور کند که این موجودی ساخته‌شده است و مابه‌ازای خارجی ندارد. فضایی که در آن زندگی می‌کند نیز کاملاً باید تخیلی باشد و آنقدر زیبا باشد که بچه‌ها همذات‌پنداری کنند و دلشان بخواهد در آن فضا باشند.

نویسنده «سفری که پرماجرا شد» درباره موضوع کتاب بیان کرد: پوپولو در محیطی زندگی می‌کند که همه افراد و خانواده‌اش در شهرشان غذاهای خاصی می‌خورند؛ مثل چوب و شن و ماسه و سنگ گداخته و آتش. پولولو روزی به جنگل می‌رود و به یک سیب‌زمینی برخورد کرده و آن را می‌خورد. بعد از آن به خانه می‌رود و این مسئله را برای پدر و مادرش تعریف می‌کند. پدر و مادرش با چراغ قوه داخل شکم او را نگاه می‌کنند و متوجه می‌شوند پولولو غذای آدم‌ها را خورده و کسی که این کار را بکند، دیگر نمی‌تواند غذای خودشان را بخورد. خبر به شهردار می‌رسد و پولولو را از شهر اخراج می‌کند.

او با اشاره به اینکه در این مرحله سفر قهرمان آغاز می‌شود، ادامه داد: پولولو سفری ماجراجویانه را شروع می‌کند. او از چند فضا دیدن می‌کند و با پسربچه‌ای دوست می‌شود که در مزارع سیب‌زمینی کار می‌کند و سفرشان را با یکدیگر ادامه می‌دهند. در نهایت به شهر پولولو بازمی‌گردند و سعی می‌کنند کاشت سیب‌زمینی را به دیگران آموزش دهند تا غذاهای قبلی را نخورند. نهایتاً قهرمان بازمی‌گردد و به هدفش می‌رسد.

رسولیان با اشاره به هدفش از نوشتن این داستان برای کودکان اظهار کرد: قصد داشتم به بچه‌ها بیاموزم به دنبال ماجراجویی و تجربه چیزهای تازه باشند و از چارچوب‌های فکری بسته بزرگ‌ترها خارج شوند. می‌خواهم به بچه‌ها بگویم قرار نیست تا ابد به حرف بزرگ‌ترها گوش کنند. سفر پولولو سفر به دنبال یک تجربه و در راستای تجربه‌آموزی و دیدن چیزهای جدید است و روی تغییر شخصیتش تاثیر می‌گذارد.

او درباره تصویرگری کتاب با هنرمندی غزاله باروتیان اظهار کرد: هدفمان این بود که تصاویر ساده و خطی باشند که در عین سادگی، توجه بچه‌ها را به خوبی جلب کرده است. فقط دو رنگ در این کتاب استفاده شده و روی طرح‌ها مانور رنگی نداده‌ایم؛ چون اگر قرار بود این رمان ۲۳۸ صفحه‌ای رنگی کار شود، هزینه چاپش بسیار سنگین می‌شد. از سوی دیگر، بچه‌ها دوست دارند این مدل رمان‌ها را با طرح‌های خطی ببینند و اقبالی به تصاویر رنگی نشان نمی‌دهند.

رسولیان در پایان گفت: یکی از ویژگی‌های خوب کتاب، فونت بسیار خوبش است و مناسب بچه‌هاست. فونت باید درشت باشد و گوشه نداشته باشد و نرم و انعطاف‌پذیر باشد. فونت و سایز کلمات این کتاب را از لحاظ فیزیکی به یک کتاب بسیار دوست‌داشتنی و لطیف تبدیل کرده است.

بخشی از کتاب «سفر به خیر پولولو»:

این سرزمین جای خیلی‌خیلی دوری است. شاید زیر یک سنگ یا توی تنه یک درخت یا جایی بین دو کوه یا توی یک سیاره عجیب یا وسط یک جنگل با خانه‌های عجیب و غذاهای عجیب و مدرسه عجیب و ساکنان عجیب‌تر.

من می‌توانم هر روز کلی سنگ، شن و ماسه، گل‌ولای، چوب و شاخه‌ی درخت و خیلی خیلی چیزهای دیگر بخورم. برای همین زودِ زود بزرگ می‌شوم و بعد جشن تولد پانصدو پنج سالگی می‌گیرم.

وقتی بزرگ شدم و جشن تولد پانصدو پنج سالگی گرفتم، می‌توانم برای خودم خانه‌ای از سنگ داشته باشم و به سفر بروم و توی آن سفر کلی دوست پیدا کنم.

گفتنی است؛ کتاب «سفر به‌خیر پولولو» برای گروه سنی ب و ج به‌تازگی در نشر مهرستان به چاپ رسیده است.