محمود سالاری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره چالش ماندگاری آثار در موضوع فلسطین، مطرح کرد: تولید محتوا بر عهده هنرمند اما نشر و پخش آن بر عهده نهادهای حاکمیتی است. آثاری که به‌عنوان آثار هنری دیداری، تولید می‌شوند؛ در موقعیت خاص خود احساس را به خوبی منتقل می‌کنند اما وقتی هنرها، از سه‌بعدی به دوبعدی یعنی عکس یا نقاشی تبدیل می‌شود، از ارزش تجربه هنری کاسته می‌شود. به همین دلیل، این آثار در لحظه خلق می‌شوند و در همان لحظه هم باید دیده شوند.
وی افزود: همان‌طور که مشاهده می‌شود، با محدودیت‌هایی برای نشر آثار هنری روبه‌رو هستیم. یکی از این محدودیت‌ها، کمبود فضای مناسب برای نمایش دائم این آثار و دیگری محدودیت بودجه است. در واقع برای چنین فعالیت‌هایی بودجه خاصی در نظر گرفته نمی‌شود و این رویدادها معمولاً به‌عنوان اتفاقات غیرمترقبه به‌شمار می‌روند.
او درباره محدودیت بودجه تصریح کرد: نهادهای مختلف باید در این زمینه به مسئولیت خود عمل کنند. وزارتخانه‌ها، شهرداری‌ها و حتی کارخانه‌ها و بانک‌ها بودجه‌هایی با عنوان «مسئولیت اجتماعی» دارند که باید در این حوزه‌ها به کار گرفته شود. اما متأسفانه بسیاری از این بودجه‌ها به روابط عمومی این نهادها اختصاص می‌یابد و در آن‌جا برای تولیدات فرهنگی ضعیف، هزینه می‌شود. این در حالی است که سازمان بازرسی و دیوان محاسبات باید نظارت دقیقی در این زمینه داشته باشند تا بودجه‌ها به‌طور صحیح در عرصه فرهنگ استفاده شوند.
نظر شما