سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - مریم محمدی: مریم رجب‌زاده کارگردان جوان و خلاق ایرانی است که در سال ۱۳۷۹ متولد شده است. او تحصیلات خود را در رشته کارگردانی آغاز کرده و پس از دریافت مدرک کارشناسی، هم‌اکنون در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه صداوسیما تحصیل می‌کند. از آثار او می‌توان به فیلم «چسب زخم» اشاره کرد که در بخش کودک و نوجوان سی‌وششمین جشنواره «کودکان غزه» به نمایش درآمده است. رجب‌زاده به موضوعات مرتبط با کودکان و نوجوانان توجه ویژه‌ای دارد و در آثار خود از رویکردهای انسانی و تأثیرگذار بهره می‌برد.
مریم رجب‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در پاسخ به سوال آیا تا به حال به ساخت فیلم اقتباسی فکر کرده‌اید، گفت: قطعاً! به نظرم اقتباس یکی از جذاب‌ترین شیوه‌هاست، چرا که ما در ایران ادبیات فارسی غنی و نویسندگان بسیار خوبی داریم. وقتی کتابی می‌خوانم، چون در حوزه فیلم‌سازی فعالیت دارم، ناخودآگاه به این فکر می‌کنم که چطور می‌توان از آن اقتباس کرد و فیلمی ساخت. در حوزه کودکان هم همین‌طور است. شناخت تجربی از کودکان بسیار مهم است، ولی مطالعه در حوزه‌های روانشناسی و کودک‌شناسی هم کمک می‌کند که ابتدا کودکان را بهتر بشناسیم و سپس برای آنها فیلم بسازیم.
کارگردان فیلم «چسب زخم» در مورد تاثیر کتاب روی روند فیلم‌سازیش، گفت: کتاب معمولاً به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم بر الهام‌گیری و ایده‌یابی کارگردان تأثیر می‌گذارد. اگر موضوع اقتباس باشد، می‌توانیم به‌طور مستقیم به کتابی خاص ارجاع کنیم و مطالبی از آن استخراج کنیم اما برای برخی ایده‌های جدید، به‌ویژه در بخش‌هایی مثل غزه، باید به درون خود رجوع کنیم. کتاب‌های خوب، به‌خصوص در حوزه فلسطین و مسئله غزه، برای من بسیار مفید بوده‌اند. اگرچه این کتاب‌ها به‌طور مستقیم در فیلم‌های من تأثیر نمی‌گذارند، ولی وقتی اطلاعات کافی در مورد یک موضوع هست، این مطالعه‌ها به ما کمک می‌کند که ایده‌های جدیدی از آنها بیرون بکشیم. شاید تأثیر کتاب‌ها غیرمستقیم باشد، ولی قطعاً بخش مهمی از فرآیند ایده‌یابی به‌شمار می‌آید، چرا که انباشت ذهنی ارزشمندی برای ما ایجاد می‌کنند.
همچنین وی راجع به ایده فیلم «چسب زخم» مطرح کرد: من معمولاً فیلم‌هایی می‌سازم که بیشتر مخاطب آنها کودکان هستند. دنیای ما همیشه در حال جنگ است، چه جنگ نظامی، جنگ بر سر زمین، قدرت، یا حتی عشق. این جنگ‌ها در دنیای بزرگسالان با دنیای کودکان متفاوت است. برای من مهم بود که بدانم بچه‌ها چه احساسی نسبت به جنگ دارند. کودکان شاید خیلی صلح‌طلب باشند و با یک کار کوچک احساس کنند که می‌توانند جنگ را پایان دهند، در حالی که بزرگسالان همه چیز را سخت‌تر می‌کنند. این تفاوت دیدگاه برای من جذاب بود و باعث شد به موضوع جنگ و دنیای کودکان بپردازم.
نظر شما