به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ کریستوفر نولان یکی از برجسته‌ترین کارگردانان و نویسندگان سینما در دهه‌های اخیر بوده است. او در ۳۰ ژوئیهٔ ۱۹۷۰ در لندن، انگلستان به دنیا آمد و به عنوان یکی از نخستین فیلمسازانی شناخته می‌شود که با استفاده از تکنیک‌ها و اصول نوآورانه‌ای در سینما، آثاری بسیار موفق و مورد تحسین خلق کرد.
یکی از ویژگی‌های ممتاز کریستوفر نولان، استفاده هوشمندانه از زمان در داستان‌های خود است. او معمولاً با ترکیب زمان‌ها و دستاوردهای مختلف، تا حدی که گاهی اوقات دشوار می‌شود پیچیدگی‌های زمانی را به تصویر می‌کشد. این امر باعث می‌شود تا تماشاگران بیشتر تمرکز کنند و همچنین به تجربه‌ای جدید دست یابند. اما این فیلم اندکی با فیلم های قبلی نولان فرق دارد. کارگردان روی موضوعی علمی اما غم انگیز دست گذاشته. در ادامه به معرفی کلی داستان (بدون اسپویل) می پردازیم.
همانطور که میدانید داستان این اثر در زمان جنگ جهانی دوم و در اواخر جنگ و روایان ساخت بمب اتم اتفاق می افتد. زمانی که یک مقام آمریکایی به نام لزلی گرووز از دانشمندی به نام رابرت اوپنهایمر می خواهد که روی یک پروژه بزرگ و مخفی در منهتن کار کند. اوپنهایمر و تیمش سال ها روی این پروژه پرخطر کار می کردند. رابرت اوپنهایمر میان دو راهی خوب و بد قرار گرفته. جایی که باید تشخیص دهد پایان دهنده جنگ است و یا قاتل بسیاری از انسان هایی که شاید در جنگ حتی کوچک ترین تاثیری نداشته باشند.
فیلم جدید کریستوفر نولان در حقیقت اقتباسی از کتاب: «پرومتئوس آمریکایی: پیروزی و تراژدی جی رابرت اوپنهایمر» است. کتاب «پرومتئوس آمریکایی» اثر کای برد و مارتین جی شروین دو نویسنده مطرح می باشد. نوشتن این کتاب ۲۵ سال طول کشید و سرانجام در سال ۲۰۰۵ منتشر شد. این دو نویسنده با صدها نفر مصاحبه کردند و بیش از ۲۶۰۰۰ سند برای نوشتن این کتاب جمع آوری کردند. این کتاب بر اساس زندگی اوپنهایمر خالق بمب اتمی نوشته شده و جوایزی مانند جایزه پولیتزر، جایزه داف کوپر، جایزه کتاب سال شیکاگو و جایزه بهترین کتاب مجله دیسکاوری را از آن خود کرده است. حال قرار اثر شاهد یک فیلم سینمایی قدرتمند از این داستان باشیم.
رابرت اوپنهایمر یک فیزیکدان برجسته آمریکایی بود که در دهه ۱۹۴۰ نقش مهمی در توسعه و ساخت بمب اتمی حین پروژه منهتن داشت. او به عنوان یکی از متخصصان برجسته در زمینه فیزیک هسته‌ای شناخته می‌شود و در طول دوران جنگ جهانی دوم، در کارهای مربوط به پژوهش‌های هسته‌ای تاثیرگذار بود. اوپنهایمر بعداً به عنوان یکی از معروف‌ترین شخصیت‌های علمی و فیزیکدانان قرن بیستم شناخته می‌شود و نقش مهمی در تاریخ علم و فهم ما از جهان دارد.
یکی از شاهکارهای بصری در فیلم اوپنهایمر، بازسازی فوتورئالیستی صحنه آزمایش هسته‌ای از فیلم «ترینیتی» می باشد، اولین انفجار آزمایشی یک سلاح هسته‌ای در سال ۱۹۴۵. آنچه کریستوفر نولان از آن استفاده نکرد جلوه‌های ویژه کامپیوتری (CGI) بود. که معمولاً ساده و راحت‌تر هستند.
البته این اولین بار نیست که کریستوفر نولان در فیلم هایش کار های عجیب غریب می‌کند و پیشتر در فیلم‌های شوالیه تاریکی و تلقین و یا در آخرین مورد فیلم تنت نیز شاهد استفاده از شرایط واقعی مانند استفاده از هواپیما برای جاذبه صفر و یا آتش زدن هواپیما و برخورد با ساختمان و دیگر اتفاقات به جای استفاده از جلوه ویژه بوده‌ایم. نولان بر این باور است که استفاده از این تکنیک‌ها باورپذیری فیلم‌ها را چند برابر می‌کند و استفاده از جلوه ویژه در بسیاری از صحنه‌ها، آن را مصنوعی و غیر قابل باور می‌کند.
در این فیلم نیز کریستوفر نولان برای ضبط صحنه انفجار ترینیتی به همراه اندرو جکسون، یک بمب قدرتمند واقعی را در سر صحنه در صحرای نیومکزیکو منفجر کردند تا بتوانند واقعی ترین صحنه از انفجار بمب را ضبط کند. برای ایجاد تصویری فوق‌العاده از نور زیاد و واقعی و انبوهی از اشکال انفجاری و دود به شکل قارچ‌گونه از انفجار بمب اتم، از یک ترکیب شیمیایی ویژه بهره بردند که شامل اجزایی چون بنزین، نفت، پودر آلومینیوم، فلزهای منیزیم و سایر ترکیبات مختلف بودند.
شاهکار اقتباسی نولان در این دوره مراسم اسکار، ۷ جایزه کسب کرد و رکورد پرافتخارترین فیلم ۲۰۲۴ را به دست آورد، پیشنهاد می‌شود در ایام نوروز خود را از تماشای این فیلم محروم نکنید.
نظر شما